Dick Hamming

Hamming was lid van de roeivereniging Aegir en erelid van het bittergenootschap Omlandia. Nadat hij een been verbrijzelde bij een motorongeval, ging Hamming in 1943 voor zijn herstel roeien bij Aegir. Tot zijn dood speelden deze vereniging en het roeien een centrale rol in zijn leven. Hamming was wedstrijdroeier en roeide in zijn skiff 22 keer de 100 kilometer van de Ringvaartregatta.

In 1945 werd Hamming lid van het Groninger studentencorps GSC Vindicat atque Polit , waarvan hij levenslang lid is gebleven. Hij werd, omdat er in de oorlogsjaren geen ontgroeningen mogelijk waren geweest, ingedeeld bij het jaar 1943.

Hamming was een roekeloos man. Hij brak al in de jaren vijftig zijn nek bij het blootvoets waterskiën, maar pakte later deze gevaarlijke sport weer op. Verder brak hij bij diverse ongevallen en sportwedstrijden zijn rug, benen, wervels en andere botten. Hij nam deel aan een weddenschap in de televisieshow Wedden, dat..?, waarin hij achter een 8+ (een achtpersoons wedstrijdroeiboot met stuurman) ging waterskiën.[1]

Ter gelegenheid van zijn pensionering als kinderarts in Groningen kreeg Hamming van Aegir zijn eigen skiff, de 'Never (re)tired'. Deze is tegenwoordig te bewonderen in het Aegir huis aan Westerhaven. Hij kon niet werkelijk met pensioen vanwege pensioenbreuken, een jong (tweede) gezin en vermogensverlies na een echtscheiding, waarop hij ging werken als kinderarts in ziekenhuizen in Rotterdam, Roermond en Tiel. Hij is blijven sporten en werken tot hij op zijn tachtigste kanker kreeg.[2]

Hamming werd, met tal van grafgiften zoals dassen van studenten- en sportverenigingen en een aantal flessen en kruiken jenever, begraven op de Groningse Zuiderbegraafplaats.

In 2019 schreef zoon Hent een toneelstuk genaamd 'IJs' dat gaat over Hamming's jarenlang mishandeling van zijn kinderen.[3]