Destructief onderzoek

Destructief testen is, in de materiaalkunde, het testen van individuele materialen op hun bezwijkvorm. Zoals de term al aangeeft is het materiaal na de test niet meer bruikbaar als constructief element. (Denk bijvoorbeeld aan het afsteken van lucifers om te testen of deze wel lang genoeg branden.) Destructieve tests zijn vrij makkelijk uit te voeren, in vergelijking met niet-destructieve testen.

Met destructieve tests komt men, met het oog op zijn toekomstig gebruik, meer te weten over de eigenschappen van het geteste materiaal. Enkele voorbeelden van destructieve testen:

Trekproef waarbij, in het Spanning-rekdiagram van het geteste materiaal, de volgende parameters (mechanische eigenschappen) worden uitgelezen/gekwantificeerd:
- Proportionaliteitsgrens
- Vloeigrens
- Treksterkte
- Breukspanning en -rek
- Taaiheid
- Broosheid
Rektesten
Vermoeiingstesten
Hardheidstesten
Impacttesten

Zie ook

Niet-destructief onderzoek

Materiaalconstante

Reactie op aangebrachte spanning:	elasticiteitsmodulus · poissonfactor · schuifmodulus · compressiemodulus · hardheid
Tijdens trekproef, aflezen van het spanning-rekdiagram:	proportionaliteitsgrens · vloeigrens · treksterkte · breukspanning en -rek · taaiheid en brosheid

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.