Derk Sauer

Sauer deed in 1969 eindexamen aan de hbs en werkte voor regisseur Gied Jaspars bij het VPRO-programma Morgen.[1] Na een korte periode als werknemer van de kauwgomfabriek Maple Leaf ging hij definitief de journalistiek in.

Mr. Boukema, Derk Sauer en Pieter Storms (1989)

Sauer begon zijn journalistiek carrière als redacteur, correspondent en reporter voor verschillende bladen. Begin jaren zeventig werkte hij eerst voor het maandblad Twintig van de VVDM, waar hij zijn sympathie voor de radicale Bond Voor Dienstplichtigen (BVD) niet onder stoelen of banken stak, en daarna voor de Nieuwe Revu, waar hij regelmatig positieve artikelen schreef over de SP, de partij waar hij mee sympathiseert.[2] In 1982 werd hij hoofdredacteur van het tijdschrift Nieuwe Revu.

In 1989 vertrekt Sauer naar Rusland waar hij samen met enkele Russische journalisten die later KGB-agenten bleken te zijn, de eerste glossy-magazine van de Sovjet-Unie startte.[3] In 1992 richtte hij samen met Annemarie van Gaal en de Novamedia groep de uitgeverij ‘Independent Media’ op.[4] In dat jaar begint het met de uitgave van het dagblad the Moscow Times. Het bedrijf groeit in de volgende jaren hard, met name door het uitgeven van Russische versies van Engelse internationale succestitels als de Playboy, de Cosmopolitan, de FHM en Men's Health. In de jaren daarna groeide de uitgever onder Sauer uit tot een internationaal multimediabedrijf en wordt het zelfs marktleider in Rusland. In 2005 verkocht Sauer zijn bedrijf aan de Finse uitgever Sanoma voor 142 miljoen. Op dat moment gaf Independent Media drie kranten uit en meer dan dertig tijdschriften.

Sauer begon in april 2005 de uitgeverij Nieuw Amsterdam. In 2014 verkocht hij zijn aandeel van 50 procent aan de Novamedia Groep.[5]

In januari 2010 kocht Sauer samen met de investeringsmaatschappij Egeria NRC Handelsblad en nrc.next van PCM Uitgevers. Sauer heeft negen procent van de aandelen van de krant in handen. Vanwege Sauers bemoeienis met de inhoudelijke koers van de redactie zegde Birgit Donker haar functie als hoofdredacteur van NRC Handelsblad per 1 juli 2010 op. Sauer is ervan overtuigd dat dagbladen geen rol meer vervullen in het brengen van nieuwsfeiten, omdat andere media daarin sneller zijn, maar meer achtergrondinformatie moeten geven.[6][7] Sauer werd in 2014 door de hoofdaandeelhouder Egeria uit de raad van commissarissen gezet.[8]

In verschillende Russische media werd in 2016 gemeld dat er een fraudeonderzoek naar Sauer gaande was. De fraude zou hebben plaatsgevonden tijdens een aandelentransactie in 2014. Sauer deed het verhaal af als "lariekoek". Volgens hem zouden de Russische autoriteiten mogelijk niet blij zijn met de berichtgeving van zijn mediabedrijven. "Op het moment dat ze een bedrijf of persoon vervelend vinden, rakelen ze gewoon een of andere zaak op. Op deze manier zijn al duizenden ondernemers in de cel beland".[9]

Sauer kocht in 2017 de The Moscow Times terug. Op dat moment besloot hij meteen ook om volledig van papier over te stappen naar digitaal.[10] De voormalige journalist verwacht geen geld met het project te verdienen. Sauer ziet het op de eerste plaats als een bijdrage aan de persvrijheid in Rusland.[11]

• Dido Michielsen: Moscow Times. Het Russische avontuur van Derk Sauer en Ellen Verbeek. Amsterdam, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2013. ISBN 9789046814727
• Derk Sauer: Typisch Russisch. Amsterdam, Uitg. Veen, 2001. ISBN 90-204-0456-3
• Derk Sauer & Ellen Verbeek: Tussen Russen. Berichten uit het dagelijks leven te Moskou. Weert, M&P Document, 1992. ISBN 90-6590-585-5
• Derk Sauer en Maurits Groen: Noord-Ierland, leven in verzet. Amsterdam, H-Blok/Armagh Komitee, 1983. Geen ISBN.
• Derk Sauer et al.: Het leger en de VVDM. Utrecht, VVDM, 1978. Geen ISBN.

Sauer is getrouwd met de journaliste Ellen Verbeek en heeft drie kinderen. Hij is een achterneef van verzetsstrijder en Engelandvaarder Peter Tazelaar.[12]