Deeyah Khan

• 2007: Ataraxis(Album)[4]
• 2005: Plan of My Own / "I Saw You" 2005 – UK #37[5] (en: Plan voor mijzelf)
• 1996: Deepika (Album)[6]
• 1995: Color Of My Dreams (Single)[7](en: kleur van mijn dromen)
• 1995: History (Single)[8](Geschiedenis)
• 1995: Get Off My Back (Single)[9](en: kom van mijn rug af)
• 1992: I alt slags lys (Album).[10]

Khan is doorgegaan met het werken in de muziekindustrie als componiste en muziekpruducente.

• 2013: Iranian Woman (compilatiealbum met meerdere Iraanse vrouwlijke artiestes)[11]
• 2013: Echoes Of Indus CD met de Pakistaanse sitarist Ashraf Sharif Khan Poonchwala.
• 2012: Nordic Woman (compilatiealbum met vrouwlijke artiestes van traditionele Skandinavische muziekvormen uit Noorwegen, Zweden, Denemarken, Finland en IJsland. Het eerste uitgebrachte album in de WOMAN muziek album serie. Geproduceerd door Deeyah.)
• 2010: Listen To The Banned (en: luister naar de verbodenen/ hen die gecensureerd worden)(compilatiealbum met verschillende verboden, vervolgde en opgesloten artiesten uit Afrika, het midden oosten en Azië. Naast het ontvangen van veel positieve kritische beoordelingen piekte het album op nummer 6 van de wereldmuziek hitlijsten in Europa en bleef enkele maanden op deze lijst staan.[12] Amnesty International in het verenigd koninkrijk ondersteund Listen To The Banned door het album toegankelijk te maken op hun website aan het einde van 2010.
• [13]

Deeyah Khan bedacht en begon Sister-hood in 2007,[14] het doel van Sister-hood is om een uitlaat van artistieke expressie te geven voor jonge aspirerende moslima artiestes in verschillende disciplines. Sister-hood werd in 2016 heropgestart als een globaal online magazine en een platform voor het promoten van live evenementen voor het promoten van vrouwelijke stemmen met een moslimafkomst.

Aan het begin van 2011 richtte Deeyah Khan Memini op. Memini is een globaal digitaal initiatief ter herinnering van slachtoffers van eerwraak wereldwijd.[15]

In februari 2012 richtte Khan het Honour Based Violence Awareness Network ("Bewustmakingsnetwerk voor eergerelateerd geweld") op in samenwerking met Joanne Payton van de Cardiff University[16] (HBVA). Dit netwerk is een digitaal redmiddelcentrum ter voortstuwing van het begrip en het bewustzijn over eerwraak en eergebaseerd geweld door onderzoek, training en informatieverspreiding.[17]

• 2018: Deeyah Khan ontving een eredoctoraat van Emerson College voor haar prestaties als documentairemaker.[32]
• 2017: Deeyah Khan benoemd tot lid van het bestuursorgaan van Arts Council Noorwegen.[33] De aanstelling is vier jaar geldig (2018 - 2021).
• 2016: Deeyah Khan werd aangewezen als Goodwill Ambassador voor UNESCO voor artistieke vrijheid en creativiteit.[34][35] Daarmee is ze niet alleen de eerste Noor aangewezen als goodwill Ambassador voor UNESCO maar ook de eerste goodwill ambassador voor artistieke vrijheid en creativiteit.[36]
• 2016: Deeyah Khan ontving de Telenor Culture Award voor haar artistieke prestaties die raken aan enkele van de meest belangrijke thema's van onze tijden, zoals vrouwenrechten, vrijheid van meningsuiting en zulke fundamentele waarden.[37]
• 2016: Deeyah Khan ontving de Peer Gynt Prijs die wordt gegeven aan individuen of instituties die Noorwegen internationaal laten zien.[38]
• 2016: Deeyah Khan ontving de Gunnar Sønstebys herinneringsbeurs, die opgericht werd in 2015, ter herinnering aan Gunnar Sønsteby. het doel van deze prijs is om die individuen en organisaties te eren die uitkomen als dappere verdedigers van de fundamentele waarden van de democratie en die de vrijheid en onafhankelijkheid van Noorwegen bevorderen.[39]
• 2015: Deeyah ontving de Noorse ministerie van Kunst en cultuur mensenrechtenprijs voor de Fuuse documentaire Jihad.[40]
• 2015: Deeyah ontving de Universiteit van Oslo mensenrechtenprijs voor het strijden voor de vrouwenrechten en de vrijheid van meningsuiting met haar kunst en activisme.[41]
• 2015: Deeyah werd geselecteerd als een Ford Foundation gast op bezoek voor hun programma The Art Of Change.[42](en: de kunst van het veranderen)
• 2015: Deeyah werd geselecteerd als Young Global Leader (en: Jonge wereldleider) in het veld van de kunsten.[43]
• 2015: Deeyah ontving Plan Jentepris (jongevrouwenprijs die elk jaar wordt uitgereikt op 11 oktober, internationale dag van het vrouwelijk kind) van de Noorse tak.[44]
• 2013: Deeyah werd geselecteerd voor de Vrijheid mensenrechtenprijs.
• 2013 Bergen International Film Festival
• 2013: Deeyah ontving een Emmy Award voor beste actualiteitendocumentaire voor haar film Banaz: A Love Story.
• 2013: Deeyah ontving een Peabody Award voor haar film over Banaz Mahmod.
• 2012: Deeyah ontving de Ossietzkyprijs, een Norwegian PEN´s prize voor uitstekende prestaties in het veld van vrijheid van meningsuiting.
• 2009: Deeyah ontving de internationale Freedom to Create Prize samen met Cont Mhlanga, de Zimbabwaanse toneelschrijver en ontving ook de Belarus Free Theatre voor Sisterhood.[45]
• 2006: een van Khans muziekvideo's werd gebruikt als deel van een kunstexpositie aan het Stedelijk Museum waar leidende nationale en internationale theoretici, critici en kunstenaars probleemonderwerpen bespraken in contemporaine visuele kunst.
• 1996: De Scheiblers Legat presenteerde aan Khan een Honor Award voor het zijn van een culturele brug, voor het creëren van begrip en tolerantie door haar muzikale en artistieke bijdragen.[46]