Daniël Cardon de Lichtbuer

Hij is een telg uit het geslacht Cardon de Lichtbuer en een zoon van jhr. Christian Cardon de Lichtbuer (1906-1998) en jkvr. Gabrielle Carton de Wiart (1905-1993). Hij is een broer van jhr. Benoît Cardon de Lichtbuer, een voormalig ambassadeur.

Cardon de Lichtbuer was gehuwd met jkvr. Anne de Brochowska (1929-1979). Ze hadden vier dochters. Hij hertrouwde later met Kathleen Francqui, kleindochter van Emile Francqui.

Cardon de Lichtbuer studeerde aan het Onze-Lieve-Vrouwecollege te Antwerpen, gevolgd door studies rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven (1948-1953) en behaalde er aan de lokale managementschool nog een licentiaat in 1955.

In 1955 startte hij zijn carrière als assistent aan de Leuvense managementschool.

Cardon de Lichtbuer trad in 1958 in dienst van de Europese Economische Gemeenschap en was er een van de eerste hoge ambtenaren van de in dat jaar opgerichte EEG. Van 1960 tot 1967 was hij diensthoofd van Albert Coppé die op dat moment vicevoorzitter was van de Hoge Autoriteit van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal. Van 1967 tot 1973 was Cardon de Lichtbuer kabinetschef van Coppé die in die periode lid van de Commissie van de Europese Gemeenschappen was. Bij zijn afscheid in 1973 kreeg Cardon de Lichtbuer de titel ere directeur-generaal van de Europese Commissie.

Zijn bankcarrière begon in 1973 bij de Bank Lambert die in 1975 opging in de Bank Brussel Lambert. Cardon de Lichtbuer werd er lid van het directiecomité. Naast zijn bedrijvigheid als bankier ijverde hij voor het aanleggen van een kunstverzameling door de bank. In het midden van de jaren 1980 kon hij de bank ervan overtuigen om een aantal werken uit de grote privéverzameling van baron Lambert, die bij Christie's geveild werd, terug aan te kopen. Bij de opening van het nieuwe Brusselse hoofdkantoor in 1991 begon Cardon de Lichtbuer een actief beleid van kunstaankopen te voeren. In 1992 werd hij voorzitter van de Bank Brussel Lambert en bleef dit tot aan zijn pensioen in 1996. Nadien zette de bank, die later zou opgaan in de ING Groep zijn kunstbeleid verder. De ING-collectie telt anno 2020 zowat 1.800 werken.

Cardon de Lichtbuer was betrokken bij de oprichting van Child Focus, het Europees centrum voor vermiste en seksueel uitgebuite kinderen na de zaak-Dutroux. In 1997 werd hij de eerste voorzitter van de vereniging en bleef dit tot in 2007. Van 2005 tot 2008 was hij eveneens voorzitter van het International Centre for Missing & Exploited Children, de internationale poot van de organisatie.

Hij is eveneens begaan met monumentenzorg en behoud van erfgoed. Cardon de Lichtbuer was voorzitter van Europa Nostra en was van 2003 tot 2013 voorzitter van de Koninklijke Vereniging der Historische Woonsteden en Tuinen van België die ijvert voor het behoud van het Belgisch woonerfgoed.

Verder is Cardon de Lichtbuer nog lid van de koninklijke Academie van Spanje.