Crème brûlée
Crème brûlée (letterlijk: gebrande room) is een custardachtig nagerecht, met daaroverheen een gekaramelliseerde laag suiker. De precieze oorsprong van het gerecht is onbekend. Het kan afkomstig zijn uit Frankrijk, Groot-Brittannië of Catalonië. De traditionele crème brûlée bestaat uit custard gemaakt van room, suiker en eieren, op smaak gebracht met vanille.
Crème brûlée
| ||||
 | ||||
Crème brûlée geflambeerd | ||||
| Hoofdingrediënt(en) | custard | |||
| Serveertemperatuur | kamertemperatuur | |||
| Gang | Dessert | |||
| ||||
Na het maken van de custard wordt deze in kleine schaaltjes gestort om af te koelen. Vlak voor het opdienen wordt de pudding met een laagje suiker bestrooid en vervolgens verhit met een kleine gasbrander. Karamelliseren onder bijvoorbeeld de grill is ook mogelijk, maar onverstandig omdat de crème brûlée zelf hierdoor ook warm wordt. Crème brûlée dient koud geserveerd te worden met een knapperige bovenkant. De suiker moet zo egaal mogelijk gesmolten zijn en mag absoluut niet verbrand zijn, omdat dit een bittere, vieze smaak geeft. Na het karamelliseren moet het nagerecht direct worden opgediend. Wanneer de crème na het branden van de suiker te lang blijft staan, neemt de suikerlaag vocht op uit de crème en wordt weer zacht, terwijl het aantrekkelijke van dit gerecht nu juist het contrast tussen de glasharde suikerlaag en romig-zachte vla is.
Johannes van Dam schrijft in zijn boek DeDikkeVanDam dat sommige Nederlandse restauranthouders beweren dat koud geserveerde crème brûlée door de gasten wordt teruggezonden en dat zij het daarom warm opdienen.
De Catalaanse variant van crème brûlée heet crema catalana en wordt daar traditioneel geserveerd op 19 maart, de feestdag van Sint-Jozef.
De traditionele manier van verhitten is met een ijzeren schijf aan een steel die eerst boven een vuur gehouden wordt tot hij roodgloeiend is. Dan wordt de hete schijf vlak boven de suikerlaag gehouden om te karamelliseren.