Glasachtig lichaam

De substantie heeft de eigenschappen van een gel. Het volume van het glasachtig lichaam bedraagt ongeveer vier milliliter en neemt daardoor ongeveer de helft van het volume van de oogbol voor zijn rekening.

Het glasvocht bestaat voor ongeveer 99% uit water. De overige 1% is vaste stof, waarvan 10% zogenaamde macromoleculen zijn (eiwitten en hyaluronzuur) en 90% moleculen met een relatief lage moleculaire massa. Het corpus vitreum is opgebouwd uit een netwerk van fijne bindweefselfilamenten, waartussen zich de hyaluronzuurmoleculen bevinden, die in staat zijn grote hoeveelheden watermoleculen te binden. Het glasvocht is helder, zodat het licht dat door de lens het corpus vitreum binnenvalt ongestoord zijn weg kan vervolgen richting netvlies.

Het glasvocht zit op een aantal plaatsten sterk en minder vast verbonden aan het netvlies, namelijk[4]:

• Rond de papil (kop van de oogzenuw), waar de adhesie redelijk sterk is.
• Rond de macula lutea (de fovea): Hier zijn de adhesies zwak en komen gemakkelijk los.
• Langs de grote retinale bloedvaten zijn de adhesie zwak.
• Langs de glasvochtbasis: Hier zijn de adhesies erg sterk. Bij een glasvochtoperatie is het glasvocht grotendeels te verwijderen, behalve bij de glasvochtbasis. Deze glasvochtbasis (circa 4-6 mm breed) houdt zich vast aan het gebied waar het netvlies begint: de ora serrata.
• Bij afwijkende pathologische structuren is de aanhechting ook zwakker dan normaal. Dit is het geval bij choroïdale littekens, zwakke netvliesgebieden waar sprake is van bijvoorbeeld perifere netvliesdegeneraties of retinale cystes.

De eerste aanleg van het glasachtig lichaam, het primaire glasvocht, is de arteria hyaloidea. Deze structuur is in het volwassen oog terug te vinden als een lege ruimte, het kanaal van Cloquet. Het secundaire glasvocht wordt uiteindelijk het volwassen glasachtig lichaam. Het tertiaire glasvocht vormt ten slotte de zonulavezels waarmee de lens met het straallichaam verbonden is.

• Glasvochttroebeling