Contactloos betalen

In Nederland gebeurt contactloos betalen sinds 2013 met een betaalpas met near field communication (NFC). De klant met een betaalkaart die deze extra functie heeft, kan contactloos betalen. Op het bankrekeningoverzicht wordt er geen verschil aangegeven tussen contactloos en traditioneel pinnen. Contactloos betalen wordt gezien als de opvolger van betalen met de afgeschafte chipknip.

"Pinnen" is in het spraakgebruik de overkoepelende term voor contactloos betalen en traditioneel pinnen. Als er nog een andere manier van betalen is kan de klant gemakshalve tegenover de medewerker of automaat aangeven dat hij wil pinnen, want de voorbereidende handeling die de medewerker of automaat moet verrichten komt overeen met die voor een pinbetaling in strikte zin. Als alleen pinnen (in de genoemde ruime zin) mogelijk is vervalt deze stap. Het bedrag verschijnt dan op het scherm. De klant houdt de pas tegen (of vlak bij) een zijkant of voor het beeldschermpje van de betaalautomaat met NFC. Met contactloos betalen kunnen bedragen tot en met € 50 worden betaald zonder pincode in te toetsen. Verder kan maximaal € 100 achtereenvolgens contactloos worden betaald. Daarna wordt opnieuw een pincode gevraagd. De genoemde bedragen zijn die na verhoging wegens de coronacrisis. Of ze daarna weer omlaag gaan is nog niet besloten.

Bij sommige betaalautomaten is contactloos betalen de enige mogelijkheid. Dit is bijvoorbeeld vaak het geval bij een automaat voor consumpties of voor toegang tot een toilet. Het gaat dan om een bedrag dat niet groter is dan € 50. Als met deze betaling de bovengenoemde grens van € 100 wordt overschreden dan is betaling niet mogelijk. Om te voorkomen dat dit ongemak zich daadwerkelijk voordoet kan het nuttig zijn af en toe de pincode in te toetsen waar er wel de keuze is, zodat de teller weer op nul komt te staan.

Er is ook een systeem waarbij de betaalkaart wordt aangeboden vóór het bedrag vaststaat, bijvoorbeeld bij het betreden van een winkel. Bij het verlaten van de winkel is de rekening te zien en bevestigt de klant de betaling zonder dat opnieuw de betaalkaart (of andere identificatie) wordt aangeboden. Dit is het geval bij een kleine experimentele winkel van Albert Heijn ("digitale winkel" genoemd, niet te verwarren met een webwinkel) waarbij de klant geautomatiseerd gevolgd wordt door de winkel en daarbij wordt bijgehouden welke producten de klant pakt, en in acht wordt genomen welke daarvan hij weer terugzet.[1][2][3]

De OV-chipkaart heeft ook een nfc-chip om contactloos diensten te kunnen afnemen.

Sinds 2019 worden alle nieuwe debet- en kredietkaarten uitgerust met NFC technologie. Aangezien bepaalde Belgische banken ervoor opteerden om nieuwe kaarten met NFC-technologie pas op de vervaldag van de bestaande bankkaart aan de klant te bezorgen, kan het nog tot 2023 duren vooraleer elke klant een kaart heeft maar hij contactloos meer kan betalen. Ook de kredietkaartmaatschappijen VISA en MasterCard zijn jaren geleden gestart met het uitrollen van NFC-technologie in hun kaarten

Standaard kan men tot 50 euro (sinds 14/04/2020 verhoogd van €25 naar €50[4]) contactloos betalen zonder code. Deze aanpak werd door de banken als cruciaal aanzien in het verhogen van het aantal elektronische betalingen voor kleine bedragen (Low Value Payments) en kwam tegemoet aan de problemen die klanten en handelaars ondervonden met Proton (chipkaart). Uitgaven voor meer dan 50 euro vereisen steeds de geheime code.

Via de bancontact-app (soms ingebouwd in de bank-applicatie) kunnen het gros van de Belgische bankklanten via hun Android telefoon contactloos betalen. Voor iOS is dit momenteel enkel beschikbaar voor klanten van BNPParibasFortis/