Columbanus

Columbanus (Columbán, 'witte duif', provincie Leinster, ca. 540 - Bobbio, 23 november 615) was een Ierse abt, missionaris en stichter van verscheidene kloosters op het Europese vasteland, waaronder die van Marmoutier in de Elzas. Hij kreeg zijn opleiding in het klooster van Bangor, waar hij ook dertig jaar lang onderricht gaf. Tussen 585 en 590 vertrok hij met twaalf metgezellen (Gallus, Columbanus de Jongere, Deicolus, Attala, Cummain, Eogain, Eunan, Gurgano, Libran, Lua, Sigisbert en Waldoleno) naar Frankrijk, waar hij de abdij van Luxeuil en Fontaines stichtte, alsmede in 587 te La Voivre (Haute-Saône) de abdij van Annegray .[1] Hij schreef voor deze gemeenschappen strenge kloosterregels (Regula monachorum en Regula coenobialis) en een poenitentiale (boeteboek). Deze regels zijn in de 9e eeuw door de Regel van Benedictus vervangen.

Sint-Columbanus
Sint-Columbanus. Raam van de crypte van de abdij van Bobbio
Geborenca. 540 te de provincie Leinster
Gestorven23 november 615 te Bobbio
Naamdag23 november
Lijst van christelijke heiligen
Portaal    Christendom

Hij werd vriendelijk door koning Gontram van Bourgondië ontvangen. Omdat hij de koning verweet, vier buitenechtelijke kinderen te hebben, wat als zedeloos gold, werd hij later, in 610, door koningin Brunhilde van Austrasië (Gontrams schoonzus) uit Bourgondië weggejaagd.[2] Na een omzwerving door Zwitserland kwam hij in 614 in Italië terecht, in het Lombardijnse koninkrijk van Agilulf en Theodelinde, waar hij het klooster van Bobbio stichtte. Columbanus was een tegenstander van het arianisme. Hij overleed in Bobbio in 615.

Columbanus kwam in conflict met sommige Frankische bisschoppen over de berekening van de Paasdatum omdat hij vasthield aan de methode die gebruikelijk was in het Keltische christendom (zie Quartodecimanen). Als Ierse missionaris op het vasteland heeft hij een aanzienlijke invloed gehad op de godsdienstige en culturele ontwikkeling van West-Europa.

De heilige Columbanus moet worden onderscheiden van zijn tijdgenoot Columba, de stichter van de abdij op het eiland Iona en missionaris bij de Picten in Schotland. In Gent was in de 10e eeuw Columbanus werkzaam, eveneens een Ierse monnik.

Referenties
  1. Niek Bakker, Eiland van Heiligen en geleerden. De Ierse-Christelijke kerk in de vroege middeleeuwen, pag. 96-99. Oosterbaan & Le Cointre, Goes, 1990. ISBN 90-6047937-8
  2. Vita Colombani I 19.
Zie de categorie Saint Columbanus van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.