The Climax Blues Band

In 1972 werd de bandnaam ingekort naar The Climax Blues Band, onder druk van de Amerikaanse band Chicago. De band bracht ten minste 18 albums uit en had een top 10-hit in het Verenigd Koninkrijk met Couldn't Get It Right. Deze song en I Love You waren ook hits in de Verenigde Staten. Couldn't Get It Right haalde in 1977 de Billboard Hot 100 met een 3e plaats en I Love You in 1981 met een 12e plaats.

Jones verliet de band in 1969 en Holt nam de basgitaar over. De band wisselde in 1970 naar Harvest Records en de daaropvolgende platen waren meer rock-georiënteerd. Newsome werd in 1971 vervangen door John Cuffley.

Albums uitgebracht tijdens de jaren 70, zoals FM/Live (1973), een tijdens een concert in New York opgenomen dubbelalbum en de studio-albums Stamp Album (1975) en Gold Plated (1976), bevatten de single Couldn't Get It Right. Tijdens de jaren 70 werden de concerten van de band in de Verenigde Staten bijgewoond door 20.000 mensen. Het nummer Gotta Have More Love van het album Flying the Flag was in 1981 in Nederland een klein hitje; het stond een week genoteerd op plaats 50 in de Mega Top 50. In 1981 bewoog de band zich meer richting poprock-sound. Holt en Cuffley verlieten de band in 1983.

Een eerder onbekende opname van een live-optreden werd uitgebracht als Climax Blues Band/World Tour 1976 door Major League Productions.

Het album Sample and Hold werd opgenomen voor Virgin Records door Haycock, Cooper en Glover, met een ritme-sectie gecomponeerd door de sessiemuzikanten Dave Marquee en Henry Spinetti. Een opvolgend album was in aankomst, maar Cooper krabbelde terug wegens privé-redenen. Haycock ging verder met het opnemen van diverse solo-projecten, waarvan de eerste het album Total Climax was met zijn band Pete Haycock’s Climax. Deze band toerde door Europa, waaronder de DDR en verzorgden een goed ontvangen toer in Australië. Daarna werd Haycock door Climax Blues Band-manager Miles Copeland gevraagd om het instrumentale album Guitar and Son en het live-album Night of the Guitars (van de gelijknamige toer) op te nemen voor I.R.S. No Speak. Na de toer werkte Haycock samen met de gitarist Steve Hunter en bandmaat Derek Holt aan de opnamen van het album H Factor. Later werd hij gecontracteerd door Bev Bevan als lid van het Electric Light Orchestra Part II en hij toerde en nam verder op met deze band vanaf 1990. Hij begon op dit moment ook met zijn film-carrière en hij speelde de lead op Thelma en Louise onder leiding van Hans Zimmer. Hij trad ook op tijdens de Night of the Guitars-tournees, met Holt aan de basgitaar, keyboards en nu en dan voorkomende zang.

Holt schreef I Love You, een van de grootste hits van The Climax Blues Band. Het nummer staat op het dubbel-album 25 Years 1968-1993, uitgebracht door het Duitse Repertoire Records in 1993. I Love You krijgt nog steeds meer dan 20.000 radiohits per jaar in de Verenigde Staten en werd gebruikt in de film Cherish (2002) van Finn Taylor en in Zach and Miri make a Porno (2008) van Kevin Smith.

Couldn't Get It Right werd gecoverd door The Fun Lovin' Criminals op hun album Mimosa.

In 1985 haalden Cooper en Glover de gitarist Lester Hunt, drummer Roy Adams en weer Derek Holt om het album Drastic Step op te nemen. Deze bezetting toerde door Europa en Amerika om het album te ondersteunen. De nieuwe bezetting werd begin jaren 90 spoedig voltooid met Cooper, Glover, Hunt, Adams en Neil Simpson en brachten het live-album Blues from the Attic (1993) en Big Blues (2004) uit.

Cooper overleed in juli 2008 op 69-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Hij liet een vrouw en twee kinderen achter. Hij wilde dat de band verder ging, toen de andere muzikanten al lang waren bediend (Glover sinds 1980, Adams en Hunt sinds 1985 en Simpson sinds 1991). Cooper werd vervangen door zanger/saxofonist/harmonicaspeler Johhny Pugh, die zich in 2012 terugtrok. Hij werd achtereenvolgend vervangen door zanger Graham Dee en saxofonist Chris Aldridge. Deze bezetting ging op toer.