Nicky Hopkins
Nicholas Christian Hopkins, beter bekend als Nicky Hopkins (Perivale, Londen, 24 februari 1944 - Nashville, 6 september 1994), was een Engelse muzikant. Hij speelde orgel, keyboard en piano. Ook al is hij vrij onbekend, toch heeft hij in vele grote hits meegedaan.
Nicky Hopkins
| ||||
 | ||||
Nicky Hopkins in 1973 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Nicholas Christian Hopkins | |||
| Geboren | 24 februari 1944 | |||
| Overleden | 6 september 1994 | |||
| Land | Engeland | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1962 - 1985 | |||
| Genre(s) | Rock | |||
| (en) IMDb-profiel (en) Allmusic-profiel | ||||
| ||||
Biografie
Nicky Hopkins begon zijn muzikale carrière begin jaren zestig als pianist van de band Screaming Lord Sutch, waar ook Ritchie Blackmore (een van de latere oprichters van Deep Purple) deel van uitmaakte. Vervolgens deed hij mee op de plaat Country Line van Cyril Davis, een van de eerste Britse bandjes.
Sinds zijn jeugd had Hopkins al de ziekte van Crohn, waardoor het hem lastig viel om te toeren. Dit deed hij dan ook niet erg vaak.
Al snel werd hij een bekende pianist in Londen, en werd hij door veel bandjes gevraagd op hun nieuwe album mee te spelen. Dit deed Hopkins voor The Kinks, Donovan en vooral The Rolling Stones.
In 1965 speelde Hopkins piano op de debuut-lp van The Who. Hierdoor nam zijn bekendheid toe. Hij heeft met een indrukwekkend aantal artiesten gespeeld, te weten:
- The Rolling Stones
- The Who
- The Beatles
- Jeff Beck
- Neil Young
- Jefferson Airplane
- The Kinks
- John Lennon
- Steve Miller Band
- Rod Stewart
- Mick Taylor
- Quicksilver Messenger Service
The Rolling Stones
Nicky Hopkins is verder vooral bekend door The Rolling Stones. Hij bedacht en speelde bijvoorbeeld de piano-intro van de singles We Love You en Sympathy For The Devil. Hij speelde mee op hun albums:
- Between the Buttons
- Their Satanic Majesties Request
- Beggar's banquet
- Let it bleed
- Black and blue
- Exile on Main St.
In 1969, tijdens de opnamen van Let It Bleed, kwam Keith Richards niet opdagen. Dit kwam doordat hij ruzie had met Ry Cooder, die de mogelijke vervanger van de overleden gitarist Brian Jones zou worden. Tijdens het wachten namen Nicky Hopkins, Mick Jagger, Bill Wyman en Ry Cooder de plaat Jamming With Edward op. De opnamen werden later ook op elpee uitgebracht, maar niet onder de naam The Rolling Stones.
Op 26 september 1994 overleed Hopkins in het St. Thomas Hospital in Nashville op 50-jarige leeftijd. Hij was toen nog bezig met zijn autobiografie.
Discografie soloalbums
- Revolutionary Piano, CBS, 1966
- The Tin Man was a Dreamer, CBS, 1973
- No More Changes, Mercury, 1975
- The Fugitive - Original TV Drama Soundtrack, Toshiba EMI, 1992
- Patio - Soundtrack, Toshiba EMI, 1992
- Namiki Family - Soundtrack CD, Toshiba, 1993
- Last Song, PCCA-00492, 1996