Christelijke glossolalie

Christelijke glossolalie of christelijke glossolalia, ook wel 'spreken in tongen', 'tongentaal' of 'klanktaal' genoemd, is een verschijnsel binnen het christendom. Het wordt in het Nieuwe Testament genoemd als een van de gaven van de Heilige Geest (1 Korintiërs 12) en als een teken dat men gelovig is (Marcus 16:17). Het is een spreken in een voor de spreker onbekende taal. De gave kwam volgens de teksten uit het Nieuwe Testament bij de eerste kerk veelvuldig voor. Zo spraken allen in tongen bij de uitstorting van de Heilige Geest (het Pinksterfeest), met als resultaat dat tientallen internationale toehoorders over "Gods grote daden" in hun eigen taal of dialect hoorden. Het spreken in tongen werd gezien als een gebeurtenis waardoor de Heilige Geest zich manifesteerde (Handelingen 10:44-46).

Ook de apostel Paulus sprak in tongen (1 Korintiërs 14:18). Hij legt in de Bijbel uit dat wie in tongen (glossa) spreekt, niet tot de mensen spreekt maar tot God. In zijn brief aan de kerkelijke gemeente van Korinte legt Paulus veel uit over de glossolalie, zoals:

  • het spreken in tongen is bidden/spreken in verborgenheden door de Heilige Geest (1 Korintiërs 14:2);
  • het spreken in tongen behoort bij kerkelijke samenkomsten gevolgd te worden door een interpretatie of uitleg van deze tong door iemand die de gave van uitlegging gebruikt (1 Korintiërs 14:27-28);
  • het spreken van tongen mag niet worden verhinderd (1 Korintiërs 14:39);
  • iemand die in tongen spreekt, begrijpt zijn woorden zelf niet (1 Korinthiërs 14:2) maar wordt er door opgebouwd in zijn of haar geloof (Judas 20).

De glossolalie kwam in de kerk van de eerste eeuwen na Christus nog veelvuldig voor. Er wordt door onder anderen kerkvader Tertullianus melding van gemaakt. Nadat het christendom ten tijde van keizer Constantijn een gelijkwaardige status in het Romeinse Rijk had verkregen (onder een latere keizer werd het de staatsgodsdienst) kwam het minder voor. In West-Europa wordt het spreken in tongen tegenwoordig met name beoefend binnen de meer charismatische stromingen van het christendom, zoals de pinkster- en charismatische beweging. Ook binnen traditionele kerken is er steeds meer aandacht voor de gaven van de Heilige Geest en daarmee ook voor de gave van het spreken in tongen.

Zie ook
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.