Cornelis Willem Maris

Maris (publicerende onder de naam C.W. Maris, later: C.W. Maris van Sandelingenambacht) werd geboren als lid van het geslacht Maris en als zoon en enig kind van mr. dr. Jan Cornelis Maris, heer van Sandelingenambacht (1904-1984) en Machteld Haitsma Mulier (1922-2012), lid van de familie Mulier.

Hij studeerde in 1972 af in Nederlands recht aan de Universiteit van Amsterdam waarna hij bij die universiteit een aanstelling kreeg en docent Rechtsfilosofie, later ook Algemene rechtsleer werd. Hij promoveerde cum laude in 1979 op Een natuurlijk equivalent van de plicht?, welke dissertatie beloond werd met de Winkler Prins-prijs. In 1988 volgde zijn benoeming tot hoogleraar Rechtsfilosofie, later Algemene rechtsleer. Op 17 mei 2013 hield hij zijn afscheidsrede vanwege zijn emeritaat.

Hij was lid van diverse redactieraden van vaktijdschriften op het gebied van het recht en zat in besturen van bijvoorbeeld de Vereniging voor Wijsbegeerte van het Recht (1986-1988) en het Paul Scholten Instituut (voorzitter: 1992-1996, wetenschappelijk directeur: 1996-1998). Bij het 350-jarig bestaan van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit van Amsterdam in 1990 was hij redacteur van de bij die gelegenheid verschenen bundel Recht, rechtvaardigheid en doelmatigheid.

Maris mengde zich ook in het publieke debat, onder andere over de Nederlandse Antillen waar hij vanaf 1992 aan de universiteit rechtsfilosofie doceerde.

Na het overlijden van zijn vader in 1984 vererfde de titel 'heer van Sandelingenambacht' op hem.

• Een natuurlijk equivalent van de plicht? [Z.p., 1979] (proefschrift).
  • Critique of the empiricist explanation of morality. Is there a natural equivalent of categorical morality?. Deventer [etc.], 1981 (Engelse vertaling proefschrift).
• Horror vacui. Een filosofisch oratorium over botsende wereldbeelden in drie pseudo-dialectische delen: I. Lucretius: over de natuur der dingen. II. Anti-Lucretius: over God of natuur. III. Syn-Lucretius: critisch schizoïsme. Amsterdam, 1990 (inaugurele rede in de vorm van een muzikale oratie).
• Brieven over vrijheid. Nijmegen, 2000.
• Twaalf liefdes. Filosofische bespiegelingen. Amsterdam, 2002.
• Nietzsche, Niëzky, Nijinsky: de dans van Zarathustra. Amsterdam, 2004
• Drugs en het schadebeginsel (Justitiële verkenningen, jrg. 32, nr. 1 2006)
• De dans van Zarathustra (I). Nietzsche en de vrolijke rechtswetenschap. Amsterdam, 2006 (inaugurele rede).
• Wij verlangen onze vrijheid. Slavernij en publieke rede. Amsterdam, 2013 (afscheidsrede)

• Wat is waarheid?
• Zwart als roet. Zwarte Piet in de liberale rechtsstaat (Filosofie & praktijk, jaargang 35 - nr. 3, p.5-22)