Broek (landschap)
Een broek is een laaggelegen gebied dat nat blijft door kwel (opwellend grondwater) of is een langs een rivier of beek gelegen laag stuk land dat regelmatig overstroomt en 's winters vaak langere tijd onder water staat.
Een broek kan variëren van een moerassig stuk veengrond tot uitgestrekte uiterwaarden (kleigrond). Veel broeklanden zijn ongeschikt voor agrarische doeleinden omdat ze te nat zijn. Sommige stukken broekland kunnen worden begraasd in de drogere perioden. Een sterk begroeid stuk broekland wordt broekbos genoemd. Hier kan bosbouw (grienden) plaatsvinden, hoewel nauwelijks machines kunnen worden ingezet omdat die zouden wegzinken in de drassige bodem.
Taalkundig
Het woord 'broek' is verwant aan het Duitse Bruch (moeras) en het Engelse brook (beek) en is afgeleid van het Germaanse woord broka wat moeras betekent.[1] Het is mogelijk dat dit Germaanse woord verwant is aan het Keltische woord brogilo, dat terugkomt in namen als Brielle en Bruil, en gebruikt wordt voor (vaak bosachtige) moerrassige terreinen.[1] In deze betekenis is het woord broek onzijdig, het is dus het broek.
Diverse plaatsen in Nederland en Vlaanderen zijn genoemd naar dit landschap, zie broek (toponiem). Achternamen als Van den Broek, Oudenbroek, Vandenbroucke of uit het Broek verwijzen naar dit landschapstype of naar het toponiem.
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|
 |
Zie de categorie Moorlands, bogs and swamps van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |