Griend (beplanting)
Een griend of ham is een vochtige akker waarop wilgenhout wordt verbouwd. Grienden werden tot ca 1960 op grote schaal geëxploiteerd, daarna nam de vraag naar griendhout sterk af zodat veel grienden niet meer werden onderhouden. Soms kregen ze de status van natuurgebied. De herintroductie van de bever in Nederland was een poging om tot een natuurlijk beheer van de grienden te komen.
Wegens de mogelijkheid tot het verbouwen van biobrandstof staan ze sinds 2010 weer in de belangstelling.
Ligging
Grienden lagen vaak langs zeearmen op buitendijkse aanslibbingen en in het rivierengebied van Zuid-Holland en Noord-Brabant, met name de Biesbosch. Door inpoldering zijn de meeste inmiddels vaak binnendijks komen te liggen, met uitzondering van bijvoorbeeld de Rhoonse Grienden. De buitendijkse plantages zijn onderhevig aan getijdenbeweging van de waterstand. Daarom werden deze grienden vaak voorzien van een griendheuvel; een kleine terp, met daarop een griendkeet. Dit was een eenvoudig onderkomen waar de griendwerkers konden overnachten; ze verbleven vaak de hele week op de griend. Met hetzelfde doel waren ook eenvoudige woonbootjes in gebruik.
Teelt
De bomen werden aangeplant en met regelmaat ongeveer 25 cm boven de grond afgezet. Uit de stobben groeiden dan weer nieuwe takken. Een jaarlijks afgezette griend werd snijgriend, twijgwaard of twijggrond genoemd. De dunne twijgen waren vooral geschikt voor het maken van manden. Grienden die om de vijf jaar werden geoogst noemde men 'hakgrienden'. De zwaardere takken waren voor vele doeleinden geschikt, van stelen voor gereedschap tot het vlechten van zinkstukken.