Bonifacius Christiaan de Savornin Lohman

Jhr. Bonifacius ("Bon") Christiaan de Savornin Lohman werd op 13 juli 1883 in Groningen geboren. Hij was de zoon jhr. Wytzius de Savornin Lohman en diens tweede echtgenote Hillegonda Ch. W. Cau. Hij was ook een neef van jhr. mr. Alexander Frederik de Savornin Lohman, een belangrijk jurist en staatsman.

Bon de Savornin Lohman bezocht het christelijk Gymnasium van Utrecht en studeerde daarna rechten aan de rijksuniversiteit aldaar. Op 20 december 1910 promoveerde (cum laude) tot meester in de rechten op de dissertatie "Bestuursinrichting van Gewest, Stad en Platteland van Utrecht gedurende de Bataafsche Republiek."

Bon de Savornin Lohman was van 1910 tot 1912 advocaat en procureur te 's-Gravenhage. Op 25 december 1912 werd hij hoogleraar staats- en administratief recht aan de Rijksuniversiteit Utrecht, hetgeen hij tot zijn overlijden in 1946 bleef. Zijn werkzaamheden als hoogleraar in Utrecht brachten hem in contact met gelijkgezinden, als Prof. dr. Carel Gerretson en mr. Horace van Gybland Oosterhoff. Met hen deelde hij de opvatting dat het Nederlandse koloniale rijk te allen tijde moest worden gehandhaafd. Met Gerretson deelde De Savornin Lohman de Groot-Nederlandse gedachte. Later ontstond er een verwijdering tussen De Savornin Lohman enerzijds en de zich in meer rechts-autoritaire richting ontwikkelende Gerretson en Gybland Oosterhoff.[1]

De Savornin Lohman was een kritisch lid van de Christelijk-Historische Unie (CHU) en stond in de vrij-antirevolutionaire traditie. Al die jaren dat De Savornin Lohman lid was van de CHU vond hij dat de partij werd geleid door zwakke figuren. Veel sympathie had hij dan voor de Anti-Revolutionaire Partij (ARP) en dan met name voor haar leider dr. Hendrikus Colijn. Ondanks dit alles bleef De Savornin Lohman lid van de CHU.

In 1926 werd Bon de Savornin Lohman in de Eerste Kamer gekozen. Van september 1929 tot 17 maart 1946 was hij fractievoorzitter van de CHU in de Eerste Kamer. In de Kamer sprak hij vooral over Defensie, Buitenlandse Zaken, Onderwijs en Indië. In 1927 was hij een van de felste bestrijders van het Nederlands-Belgisch Verdrag.

Tussen 9 oktober 1940 tot 8 april 1944 verbleef hij als gijzelaar (deel van de zgn. "Indische Groep") in Duitse krijgsgevangenschap in Buchenwald, kamp Haaren en kamp Sint-Michielsgestel.[2] Na de oorlog zette hij zich in voor een fusie van CHU en ARP. Fusiebesprekingen kwamen echter nooit van de grond.[3]

In maart 1946 werd De Savornin Lohman lid van de parlementaire commissie-Van Poll die een onderzoek moest instellen naar de situatie in Indonesië. Hij overleed echter op 17 maart 1946 op 62-jarige leeftijd in Utrecht.