Blauwkapifrit

De blauwkapifrit is ongeveer 17 cm lang. De vogel is overwegend geelachtig bruin gekleurd, van onderen lichter dan van boven. De blauwkopfrit heeft een zwarte wenkbrauwstreep met daarboven een blauw kruinstreepje, vandaar de naam. Het mannetje heeft een witte streep achter zijn oog, het vrouwtje en onvolwassen vogels een vuilgele streep.

De vogel is endemisch in de berggebieden van Nieuw-Guinea en komt voor in bergbossen op een hoogte tussen de 2100 en 2600 meter boven de zeespiegel, vooral in secondair, vochtig nevelbos. De vogel lijkt qua gedrag erg op de leldikkop die voorkomt in vergelijkbaar habitat.[2]

De soort telt 2 ondersoorten:

• I. k. brunnea: het westelijke deel van Centraal-Nieuw-Guinea.
• I. k. kowaldi: centraal en oostelijk Nieuw-Guinea.

De blauwkapfrit bezit als afweer het batrachotoxine, een gifstof die bekend is van pijlgifkikkers uit Midden- en Zuid-Amerika. Bekend is dat de vogels de gifstof niet zelf aanmaken. Waarschijnlijk krijgen ze het gif binnen via een giftige keversoort (Choresine pulchra) die als voedsel dient. Op deze manier komen ook de pijlgifkikkers aan hun giftige afscheiding. Batrachotoxine werd eerder aangetroffen in de huid en veren van de bergpitohui (Pitohui dichrous), de bonte pitohui (P. kirhocephalus) en de roestpitohui (P. ferrugineus).[3]

De blauwkapfrit wordt soms gerekend tot de Orthonychidae of tot verwanten van de soorten uit het geslacht Cinclosoma die nu in de aparte familie Psophodidae zijn geplaatst. Moleculair genetisch onderzoek wijst erop dat deze soort daar niet thuis hoort, maar dat de soort wel behoort tot de clade Corvoidea.[4] In de versie 4.3. van de IOC World Bird List staat deze soort als monotypische soort in de aparte familie Ifritidae.[5]