Big Joe Williams
Joseph Lee Williams (Crawford, 16 oktober 1903 - Macon, 17 december 1982) was een Amerikaanse bluesgitarist, -zanger en songwriter.
Big Joe Williams
| ||||
 | ||||
Big Joe Williams in 1971 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Joseph Lee Williams | |||
| Geboren | Crawford, 16 oktober 1903 | |||
| Overleden | Macon, 17 december 1982 | |||
| Land |  | |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | Blues | |||
| Beroep | Muzikant, zanger, songwriter | |||
| Instrument(en) | Gitaar | |||
| (en) IMDb-profiel (en) Allmusic-profiel | ||||
| ||||
Biografie
In zijn jonge jaren was Big Joe Williams constant onderweg tussen New Orleans en Chicago om blues te spelen, waar dit maar mogelijk was. Tijdens de jaren 1930 bracht hij enige tijd door in de gevangenis. In 1935 maakte hij zijn eerste opnamen onder zijn eigen naam, waaronder ook zijn wel bekendste song Baby, Please Don't Go (als Joe Williams' Washboard Blues Singers). In 1937 was hij samen met Sonny Boy Williamson I in de studio.
Na diverse 78” platen verscheen in 1958 zijn eerste album Piney Woods Blues bij Delmar Records. In 1962 kreeg het album Blues on Highway 49 de Grand Prix du Disque de Jazz van de Hot Club of France. Daarna trad Williams op in het kader van het American Folk Blues Festival ook in Europa op.
Charlie Musselwhite gaf aan dat hij samen met Williams in Chicago de blues-revival van de jaren 1960 ontketende. Mike Bloomfield beschreef zijn ervaringen met Williams in het document Me and Big Joe. Williams maakte ook opnamen met Bob Dylan. Bekend is vooral zijn spel op een gitaar met negen snaren, zo ook in het boven getoonde Folk Blues Festival in Hamburg
Overlijden
Big Joe Williams overleed in december 1982 op 79-jarige leeftijd. In 1992 werd hij postuum opgenomen in de Blues Hall of Fame. Op zijn graf in Crawford werd in 1994 een grafsteen uit graniet opgesteld.
Bronnen, noten en/of referenties
|