Biblia pauperum
Het begrip biblia pauperum (Nederlands: armenbijbel) staat voor het afbeelden van verhalen uit de Bijbel middels schilderijen, gebrandschilderde glas in loodramen, kapitelen of beelden. Voor de reformatie werd het principe van de biblia pauperum in Europa veel gebruikt in kerkgebouwen, omdat veel mensen analfabeet waren of het Latijn, de taal van de liturgie, niet beheersten. Waar bij een geïllustreerde bijbel de afbeeldingen ter ondersteuning en versterking van het verhaal dienen, is de armenbijbel een op zich zelf staand iets: de afbeelding moet het verhaal duidelijk maken, ondersteunende tekst is niet of heel summier aanwezig.
Nadat Luther in 1524 de tot dan toe slechts in het Latijn verkrijgbare Bijbel in het Duits had vertaald, volgden meer vertalingen in andere Europese talen. Mensen konden hierdoor zelf de Bijbel lezen, waardoor de biblia pauperum minder nodig was.
 |
Zie de categorie Biblia pauperum van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |