Bernard Freyberg

Freyberg werd geboren in Richmond bij Londen en vertrok toen hij twee jaar was met zijn ouders naar Nieuw-Zeeland. Hij studeerde van 1897 tot 1904 aan de Wellington College. Hij was een goede zwemmer en won in 1906 en 1910 de Nieuw-Zeelandse 100 meter zwemwedstrijden.

Op 22 mei 1911 ontving Freyberg een registratie als tandarts en werkte daarna als assistent-tandarts in Morrinsville, Hamilton en Levin. Freyberg verliet in maart 1914 Nieuw-Zeeland. Dossiers van hem zijn er in San Francisco en Mexico, waar hij deel nam aan de burgeroorlog daar. Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak reisde hij in augustus 1914 naar Groot-Brittannië.

Aan het einde van 1914 ontmoette Freyberg Winston Churchill en vroeg aan hem om hem een Royal Naval Volunteer Reserve-commissie toe te kennen in de Hood Bataljon in de nieuwgevormde Royal Naval Division.

In 1915 was Freyberg betrokken bij de Slag om Gallipoli. Tijdens de geallieerde landingen om de Dardanellen te veroveren kwam Freyberg in de Golf van Saros aan land. Voor zijn verdiensten tijdens de slag werd Freyberg onderscheiden met de Orde van Voorname Dienst (DSO). Hij liep tijdens de gevechten diverse verwondingen op en werd daarop in januari 1916 geëvacueerd.

In mei 1916 werd Freyberg benoemd tot kapitein bij het Queen's (Royal West Surrey) Regiment. Echter bleef hij tijdelijk majoor bij het Hood Bataljon en ging met hen naar Frankrijk. Tijdens de laatste gevechten van de Slag aan de Somme voerde hij het bevel over een bataljon als een tijdelijke luitenant-kolonel en slaagde erin om het dorp Beaucourt te veroveren en ontving hiervoor de Victoria Cross.

Freyberg werd bevorderd tot tijdelijk Brigadier General (ondanks dat zijn permanente rang kapitein was) en kreeg in april 1917 het bevel over een brigade in de 58e Divisie. Hij werd onderscheiden in 1917 met de benoeming tot Lid in de Orde van Sint-Michaël en Sint-George. In september 1917 ontplofte een granaat bij zijn voeten en Freyberg raakte gewond. Toen hij in januari 1918 terugkeerde kreeg hij het bevel over de 88e Brigade, 29e Divisie. Hij ontving in september 1918 een gesp aan zijn DSO.

Freyberg eindigde de oorlog met het commando over een cavalerie-eenheid van de 7th Dragoon Guards. Zijn taak was om een brug bij Lessines in te nemen en hiervoor ontving hij een derde gesp aan zijn DSO. Aan het einde van de oorlog ontving hij ook de Franse Croix de Guerre 1914-1918.

Aan het begin van 1919 werd Freyberg als vredessoldaat toegevoegd aan de Grenadier Guards. Van 1931 tot 1925 was hij een stafofficier in het hoofdkwartier van de 44e Divisie. Hij leed aan gezondheidsproblemen die uit de vele verwondingen die hij tijdens de oorlog opliep voortvloeide. In 1921 keerde hij terug naar Nieuw-Zeeland en trouwde op 14 juni 1922 met Barbara McLaren. Tijdens de Britse verkiezingen van 1922 lukte het hem niet om namens het kiesdistrict Cardiff South als onafhankelijke Liberaal te worden gekozen. Hij was 1928 tot 1930 de Nieuw-Zeelandse vertegenwoordiger in het Internationaal Olympisch Comité.

In 1927 werd Freyberg bevorderd tot majoor en was tot februari 1929 General Staff Officer 2 bij het hoofdkwartier van Eastern Command. Daarna werd Freyberg bevorderd tot luitenant-kolonel en benoemd tot bevelhebber van het 1ste Bataljon van het Manchester Regiment. In 1931 werd hij bevorderd tot kolonel en benoemd tot assistant-quartermaster-general bij Southern Command. In september 1933 was Freyberg General Staff officer 1 bij de War Office en werd in juli 1934 bevorderd tot generaal-majoor. Freyberg werd in 1936 benoemd tot Lid in de Orde van het Bad.

In 1937 oordeelde het Britse leger dat Freyberg ongeschikt was voor actieve dienst. Maar door de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog keerde hij in december 1939 terug op de actieve lijst. Kort daarop volgde de benoeming tot bevelhebber van de 2e Nieuw-Zeelandse Expeditieleger en van de 2de Nieuw-Zeelandse divisie.Ten tijde van de chaos van de terugtrekking tijdens de Slag om Griekenland kreeg Freyberg in 1941 het commando over de geallieerde troepen tijdens de Slag om Kreta. Freyberg werd bevorderd tot luitenant-generaal en benoemd tot Ridder Commandeur in de Orde van het Britse Rijk.

Freyberg bleef na Kreta tijdens de Noord-Afrikaanse Veldtocht en de Italiaanse Veldtocht als onderdeel van het Britse Achtste Leger bevel voeren over de 2de Nieuw-Zeelandse Divisie. Hij had een uitstekende reputatie als een tacticus op divisie-niveau. Churchill beschreef Freyberg als “salamander” door zijn liefde voor vuur en om altijd in het midden van de actie te staan. Freyberg had vaak onenigheden met generaal Claude Auchinleck die zijn directe superieur was en was van mening dat hij als commandant van een nationaal contingent het recht had om orders te weigeren indien deze orders botsen met het Nieuw-Zeelands nationale belang. Aan de andere kant had Freyberg een goede relatie met generaal Bernard Montgomery. Tijdens de Tweede Slag bij El Alamein van oktober-november 1942 speelde de Nieuw-Zeelandse Divisie een belangrijke rol in de geallieerde doorbraak. Freyberg werd vanwege zijn leiderschap bevorderd tot Ridder Commandeur in de Orde van het Bad.

Freyberg raakte in september 1944 gewond bij een vliegtuigongeluk. Na zes weken in het ziekenhuis te hebben gelegen keerde hij terug als bevelhebber van de Nieuw-Zeelandse Divisie en was betrokken bij hun laatste militaire operaties, die bestonden uit een aantal rivieren oversteken en de divisie rukte binnen drie weken 402 kilometer op. Tijdens de Duitse capitulatie had de Nieuw-Zeelandse divisie Trieste bereikt en ontmoette daar de Joegoslavische partizanen en de divisie had inmiddels zowel Padua en Venetië bevrijd. In juli 1945 werd een derde gesp toegevoegd aan zijn DSO en werd ook benoemd tot Commandeur in het Amerikaanse Legioen van Verdienste. Tegen de tijd dat hij zich terugtrok als bevelhebber van zijn divisie accepteerde Freyberg op 22 november 1945 de benoeming van hem tot gouverneur-generaal van Nieuw-Zeeland. Hij werd in mei 1946 benoemd tot Ridder Grootkruis in de Orde van Sint-Michaël en Sint-George en verliet kort daarna Groot-Brittannië.

Freyberg was van 1946 tot 1952 gouverneur-generaal van Nieuw-Zeeland. In deze post speelde hij een actieve rol en bezocht alle delen van Nieuw-Zeeland en zijn afhankelijke gebieden.

In 1951 ontving Freyberg een peerage: Baron Freyberg of Wellington in New Zealand and of Munstead in the County of Surrey. Na zijn periode van gouverneur-generaal van Nieuw-Zeeland keerde Freyberg terug naar Groot-Brittannië en was daar lid van het Hogerhuis. Op 1 maart 1953 werd hij plaatsvervangend constable en Lieutenant-Governor van Windsor Castle[2]; hij betrok de residentie in de Norman Gateway in 1954. In 1955 werd in Palmerston North in Nieuw-Zeeland de naar hem genoemde Freyberg High School geopend

Freyberg stierf op 4 juli 1963 in Windsor aan een breuk in een van zijn oorlogswonden en werd begraven op de begraafplaats van St. Martha on the Hill vlak bij Guildford in Surrey.

• Captain: 19 mei 1916[3]
• Tijdelijk Lieutenant-Colonel:[3]
  • 19 mei 1916 - 14 november 1916
  • 25 februari 1917 - 20 april 1917
• Tijdelijk Brigadier general:[4][3]
  • 21 april 1917 - 20 december 1917
  • 22 januari 1918 - 15 maart 1919
• Captain: 5 maart 1919[3]
  • Anciënniteit 25 september 1917
• Titulair Major: 3 juni 1917[3]
• Major: 3 juni 1927[5][3]
• Titulair Lieutenant-Colonel: 1 januari 1918[3]
• Lieutenant-Colonel: 4 februari 1929[6][3]
• Colonel: 6 maart 1931[7][3]
  • Anciënniteit: 1 januari 1922[7]
• Major-General: 16 juli 1934[8][3]
  • (Wachtgeld 16 oktober 1934) (uitdiensttreding 16 oktober 1937)
• Major-General: 23 september 1943[3]
  • Anciënniteit: 2 november 1939
• Tijdelijk Lieutenant-General: 1 maart 1942 - 27 november 1945[3]

Nieuw-Zeelandse strijdkrachten

• Lieutenant-General: 28 november 1945[3]
  • Anciënniteit: 8 mei 1943

• Victoria Cross op 15 december 1916[9][3]
• Ridder Grootkruis in de Orde van Sint-Michaël en Sint-George op 29 januari 1946[10][3]
• Ridder Commandeur in de Orde van het Bad op 24 november 1942[11][3]
• Ridder Commandeur in de Orde van het Britse Rijk in 1942[3]
• Lid in de Orde van het Bad op 1 januari 1936[12][3]
• Lid in de Orde van Sint-Michaël en Sint-George in 1919[3]
• Orde van Voorname Dienst & drie gespen op 3 juni 1915[13][14][3]
  • Gesp op 1 februari 1919[13][3]
  • Gesp op 8 maart 1919[15][3]
  • Gesp op 5 juli 1945[16][3]
• Ridder in de Orde van Sint-Jan in december 1945[13][17]
• Croix de Guerre (Frankrijk)
• Commander in het Legioen van Verdienste (Verenigde Staten) op 2 augustus 1945[18][3]
• Oorlogskruis (Griekenland), 1e klasse op 10 april 1942[19][3]
• Britse Oorlogsmedaille[3]
• 1914 Ster[3]
• Overwinningsmedaille (Verenigd Koninkrijk)[3]
• Grootkruis in de Orde van George I met Zwaarden op 20 juni 1944[3]
• Dagorder (Mentioned in dispatches)
  • 12 juli 1916[20]
  • 15 december 1946[21]
  • 23 juni 1943[22]
  • 29 november 1945[23]

Zie de categorie Bernard Freyberg, 1st Baron Freyberg van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.