Berlinde De Bruyckere

De Bruyckere groeide op in de Gentse volksbuurt Muide. Ze volgde de opleiding monumentale kunsten aan Sint-Lucas te Gent, waar ze afstudeerde in 1986.

Vanaf begin jaren 1990 staat het menselijk lichaam centraal in haar kunst.[2] Terugkerende thema's in haar werk zijn kwetsbaarheid, vergankelijkheid en eenzaamheid. Eerst maakte ze zogenaamde "dekenmensen": kwetsbare, gehavende figuren met dekens over het hoofd. De dekens beklemmen maar bieden ook bescherming.[3] Later ging ze vervormde lichamen boetseren uit was, bedekt met wol, vaak zonder hoofd en geslacht. De Bruyckere staat ook bekend om haar sculpturen en installaties met bomen en met vervormde paardenlichamen.

De Bruyckeres werken zorgen vaak voor controverse. Drijvende sculpturen van vrouwen in de Gentse binnenwateren en in bomen opgehangen dode paarden zorgen voor opschudding en afkeer.[4]

In 1999 vertegenwoordigde ze België op de Biënnale van Venetië en beleefde een internationale doorbraak. Haar werken werden daarna verworven door belangrijke musea in België en het buitenland.

Haar eerste grote installatie met paardenlichamen maakte De Bruyckere in 2000, voor het In Flanders Fields Museum te Ieper. De dode paarden staan symbool voor de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog. Deze installatie is momenteel onderdeel van de collectie van het M HKA.[5]

In 2005 had De Bruyckere een tentoonstelling bij het Museum De Pont te Tilburg. In juni 2007 voltooide de kunstenares een monumentaal werk in het Brussels metrostation Simonis.[6] Op de Biënnale van Venetië van 2007 toonde ze eveneens werk.

De kunstenares exposeerde in 2007 in de Begijnhofkerk in Sint-Truiden onder de titel Should clouds be wasted, and little fish. De in het koor van de kerk geplaatste installatie bestond uit een glazen toonkast met boomstammen in was. Deze installatie was eerder te zien op Art Basel en in de Galleria Continua in San Gimignano, Italië.

In 2012 was er een dialoogtentoonstelling in het museum De Pont te Tilburg tussen haar werk en dit van de overleden kunstenaar Philippe Vandenberg.[7]

In 2013 vertegenwoordigde Berlinde de Bruyckere België opnieuw op de Biënnale van Venetië. Ze maakte indruk met "Kreupelhout/Cripplewood", waarvoor de stad Venetië, Sint Sebastiaan en het werk van de Zuid-Afrikaanse auteur J.M. Coetzee de belangrijkste inspiratiebronnen waren.[8]

In samenwerking met SMAK in Gent is er in 2015 een grote overzichtstentoonstelling "Sculpturen & Drawings 2000-2014" in het Gemeentemuseum Den Haag. Centraal thema is het lichaam en hoe dit lichaam zichtbaar kan lijden.[9]

Van 15 december 2018 tot 12 mei 2019 is er in Museum Hof van Busleyden in Mechelen de tentoonstelling It almost seemed a lily met nieuw werk van De Bruyckere. Haar inspiratiebron vormden de Besloten Hofjes, topstukken uit de collectie van het museum.

Op 31 maart 2015 ging in de Brusselse Koninklijke Muntschouwburg de opera Penthesilea van Pascal Dusapin in wereldpremière; De Bruyckere was hierbij verantwoordelijk voor de decors. Het was tevens haar debuut in het Munttheater.[10]

• 1989: Young Belgian Art Prize
• 2009: Vlaamse Cultuurprijs voor Beeldende Kunst
• 2015: Doctor honoris causa aan de Universiteit Gent[11]

• Museum De Pont in Tilburg bezit van De Bruyckere een zestal tekeningen op papier en twee ruimtelijke installaties.[12]

• Sabine ALEXANDER. Sublieme sjofelheid. Over het beeldend werk van Berlinde De Bruyckere, in: Kunsttijdschrift Vlaanderen, 350, Brugge, 2014, blz. 44-47.

• Hilde van Canneyt: Interview met Berlinde de Bruyckere, 9 augustus 2012

Zie de categorie Berlinde De Bruyckere van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.