Bart Verhaeghe

Verhaeghe werd geboren in een Brabants gezin met West-Vlaamse wortels (vader uit Stuivekenskerke, moeder uit Ardooie). Hij groeide op in Grimbergen en speelde voetbal bij KSC Grimbergen en Hoger Op Merchtem. Na middelbare school te hebben gelopen op het Jan van Ruusbroeckollege in Laken, studeerde hij rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven en behaalde hij een Master of Business Administration aan de Vlerick Business School.

Hij begon zijn loopbaan bij KPMG. Na negen maanden nam hij ontslag om te starten als ondernemer. Bij industriebouwer Verelst bouwde hij projectontwikkelaar Eurinpro uit, gespecialiseerd in logistiek vastgoed, waarvan hij ceo werd. Deze vennootschap groeide aanzienlijk en werd in 2006 verkocht aan de Australische vennootschap Macquarie Goodman voor 400 miljoen euro.

Verhaeghe woont met zijn echtgenote Ann De Kelver en drie kinderen in de Vlaamse gemeente Kapelle-op-den-Bos.

Verhaeghe investeert in sport (Club Brugge), vastgoed (projectontwikkeling en vastgoedinvesteringen), private equity, beursgenoteerde aandelen en non-profit (Itinera en het Antikankerfonds). Deze investeringen zijn ondergebracht in de familiale holding LakeSprings nv. Als vastgoedinvestering kocht Verhaeghe in 2004 het Kasteel van Bever van graaf Eric de Villegas de Clercamp. Het kasteel werd grondig gerenoveerd en telt zo'n 16 hectare parkgebied. Op 26 mei 2019 werd het opengesteld voor het publiek tijdens de Dag van het Park.

In 1992 zette Verhaeghe zijn eerste stappen in het vastgoed toen hij aannemer Luc Verelst ontmoette. Hij kocht zich in in het klassieke aannemersbedrijf Verelst, waaruit later projectontwikkelaar Eurinpro ontstond. Deze vennootschap groeide uit tot een wereldspeler in logistiek vastgoed. Verhaeghe richtte ook twee vastgoedfondsen op, Siref en Retail Estates. Met die beleggingsvennootschappen bracht hij het winkelvastgoed en semi-industrieel vastgoed naar de beurs. In 2006 werd Eurinpro verkocht aan de Australische vennootschap Macquarie Goodman voor 400 miljoen euro.

Verhaeghe stichtte vervolgens het vastgoedbedrijf UPlace, waarmee hij in Machelen, op de reconversiezone van 250 ha vlak bij het viaduct van Vilvoorde, een winkel- en ontspanningsproject had willen ontwikkelen met een bebouwde oppervlakte van 190.000 m². In oktober 2018 heeft de Vlaamse Raad voor Vergunningsbetwistingen echter, na een lange procedurestrijd, de stedenbouwkundige vergunning voor de bouw van het shoppingcomplex vernietigd.[2]

In 2004 werkte Verhaeghe, op vraag van de Vlaamse regering, een haalbaarheidsstudie uit voor scholen en voetbalstadions. Daaropvolgend werd hij gecontacteerd door het toenmalig bestuur van Club Brugge, dat plannen voor een nieuw stadion ontwikkelde. Verhaeghe lichtte aanvullend de hele werking door en ontwikkelde een strategische visie voor de eersteklasser. Op vraag van het toenmalige bestuur voerde Verhaeghe de interne verandering door, werd hij voorzitter en haalde hij Vincent Mannaert weg bij Zulte-Waregem om ceo te worden van Club Brugge. Mannaert leidt de operationele werking van Club, ondersteund door een professioneel managementteam.

Ook de Raad van Bestuur onderging grote wijzigingen: verschillende ondernemers deden hun intrede. Eind 2012 werd het handelsfonds van de vzw Club Brugge K.V. overgedragen naar de naamloze vennootschap Club Brugge waarin een bedrag van 15 miljoen euro werd gebracht. Verhaeghe werd meerderheidsaandeelhouder.

Onder Verhaeghe en Mannaert groeide Club Brugge uit tot een Belgische topclub. Van 2014 tot 2019 behaalde het de beste resultaten van alle Jupiler Pro League-clubs. Het won in die periode het vaakst de reguliere competitie (3 keer), de meeste landstitels (2), het speelde twee Bekerfinales waarvan Club er 1 won. Club Brugge won in die periode 2 Supercups en kaapte ook de meeste individuele prijzen weg (17). Op Europees niveau speelde Club de laatste vier jaar 3 keer de groepsfase van de Champions league.

Verhaeghe liet de omzet in acht jaar tijd groeien van 43 miljoen euro in 2011 tot 94 miljoen euro in 2019. Al die tijd werkte Verhaeghe, samen met de overheid, aan een nieuw stadion voor Club, een werk dat bemoeilijkt werd door juridische beroepsprocedures. Begin 2020 werd bekendgemaakt dat het stadsbestuur van Brugge en het bestuur van Club Brugge zullen samenwerken om een stadion van 40.000 zitplaatsen te realiseren op de Olympiasite. Club Brugge zal het stadion met eigen middelen bouwen, de stad geeft een erfpacht op het gebruik van de gronden. Van zodra het nieuwe stadion klaar is (seizoen '22-'23) kan het Jan Breydelstadion worden afgebroken.

Het oefencomplex van Club Brugge, het Belfius basecamp in Westkapelle, is wel al gerealiseerd. Op 12 september 2018 werd daarvoor de eerste steen gelegd. Tien maanden later nam de A-kern officieel haar intrek.

In 2018 werd het contract van bondscoach Roberto Martínez verlengd.

In 2013 kwam Verhaeghe, via afvaardiging uit de Pro League, terecht in het Uitvoerend Comité van de KBVB. Drie jaar later nam hij het mandaat op van bestuurder en werd ondervoorzitter.[3] In tandem met oud-voorzitter Gérard Linard saneerde Verhaeghe de KBVB. De bond die in 2016 een verlies maakte van 8 miljoen euro, werd gesaneerd tot een financieel gezonde federatie. Verhaeghe en Linard rolden een ethische code uit voor alle medewerkers en partners van de KBVB. De regels van good governance werden geïnstalleerd, waarbij een professioneel managementteam onder leiding van ceo Peter Bossaert de sleutels in handen kreeg om de operationele werking van de KBVB te leiden.

Verhaeghe was ook voorzitter van de Technische Commissie. Hij stelde samen met Mehdi Bayat en Chris Van Puyvelde bondscoach Roberto Martínez aan.[4] Verhaeghe was tijdens het WK in Rusland delegatieleider, toen de Rode Duivels de bronzen medaille behaalden.[5]

In juni 2019 legde Verhaeghe zijn functies bij de KBVB neer, om zich te richten op Club Brugge en zijn andere professionele activiteiten.[6] Sinds juli dat jaar is hij echter tweede ondervoorzitter van de nieuw opgerichte Hoge Raad van de KBVB.[7]

• Zeg niet aan mijn moeder dat ik ondernemer ben...ze denkt dat ik op zoek ben naar een job, 2003.
• Durf! Pleidooi voor meer ambitie en lef, 2019