Bardaisan
Bardaisan (Bardesanes,Syrisch: ܒܪ ܕܝܨܢ, geboren ca. 154 - gestorven 222) was een Syrische gnosticus. Hij was hoveling en edelman aan het hof van Osrhoene in Edessa.
| Categorie Gnosis | |
 | |
| Gnosis | |
Religies
|
|
Stromingen binnen de gnostiek
|
|
Portaal  | |
Osrhoene was in zijn tijd nog een onafhankelijk koninkrijk, dat echter steeds afhankelijker werd van de Romeinen. Uiteindelijk werd het een Romeinse provincie. De streek ligt vandaag in Turkije aan de grens met Syrië.
Bardaisan was een van de eerste christelijke schrijvers, in een tijd dat het christendom nog allerminst een gevestigde religie was in het Romeinse en het Perzische rijk en blootstond aan vervolging.
Bardaisan schreef in het Syrisch, een dialect van het Aramees dat later de liturgische taal van de Kerk van het Oosten (onder andere de Nestoriaanse Kerk) zou worden. Zijn enige overgeleverde werk is getiteld Het boek van de wetten der landen, een theologische discussie die onder meer een beschrijving bevat van ongeveer geheel Eurazië, van China tot het Noord-Atlantische gebied. Bardaisan beschreef hierin de gewoontes van allerlei volkeren, vanaf het kastensysteem van India, de paarden en zijde van de Kushan in Samarkand en Bochara tot de zoroastrische Perzen en die eeuwige veroveraars, de Romeinen tot de polyandrische Britten. Hij beschrijft hoe te midden van al die verscheidenheid er toch maar één christendom was dat bezig was zich overal te manifesteren en hoe het christendom daarom een verenigende invloed in de wereld kon zijn.
Bardaisan was evenals Marcion van invloed op Mani (216-277).