Barclay James Harvest

BJH kwam voort uit twee in 1966 gefuseerde amateurbands en bestond uit John Lees (gitaar, zang), Les Holroyd (bas, gitaar, en zang), Stuart "Woolly" Wolstenholme ( toetsen) en Mel Pritchard (drums en percussie). In 1967 werd de naam Barclay James Harvest aangenomen. Een jaar later verscheen de eerste single, Early Morning.

Pas in 1970 verscheen de eerste, titelloze lp. Deze plaat bevat grotendeels psychedelische rock maar kent in het 11 minuten durende slotnummer Dark now my sky ook een eerste stap in de richting van de progressieve rock. De mellotron was dominant aanwezig. Op het album werd de band begeleid door een klassiek orkest, waarmee ook live werd opgetreden. Op de volgende albums sloeg de band verder de richting van de progressieve rock in, waarbij ook het orkest nog op drie albums aanwezig was.

In 1973 liet het label Harvest Records de band vallen. BJH kwam onder contract bij Polydor en had de langstlopende deal in de geschiedenis van Polydor. De eerste plaat bij Polydor was LIVE, een dubbelalbum dat als hoogtepunt uit de jaren zeventig van de band kan worden gezien.
Ook de opvolger Everyone Is Everybody Else gooide hoge ogen. Op dit album staat 1974 Mining Disaster, een bewerking van het Bee Gees-nummer 1941 Mining Disaster, met in de tekst ook verwijzingen naar David Bowie.

De wat plechtstatig aandoende muziek leverde de band in de pers de spotnaam "Poor man’s Moody Blues" op, een verwijzing naar de band die BJH volgens de critici zonder veel succes muzikaal zou proberen te benaderen. BJH reageerde in 1977 op de kritiek door de spotnaam als titel te gebruiken voor een nummer dat duidelijk op Nights in White Satin was geënt.

Nadat Wolstenholme in 1979 de band wegens muzikale meningsverschillen had verlaten werd een meer hitparade-gerichte muzikale koers ingeslagen. Het leverde de band vooral in Duitsland een enorme populariteit op, waarbij een massaal bezocht optreden in Oost-Berlijn in 1987 als hoogtepunt geldt. Na een tournee in 1997 en het floppen van River Of Dreams werd een rustperiode ingelast.

In 1998 bleek dat het tot een permanente breuk was gekomen. Lees wilde de BJH- traditie voortzetten terwijl Holroyd verder wilde met 'nieuwere' muziek. Vanwege de rechten kwamen er twee groepen, die allebei de oorspronkelijke naam nog droegen: Barclay James Harvest through the eyes of John Lees (in 2005 werd de naam gewijzigd in John Lees's BJH) en Barclay James Harvest featuring Les Holroyd. Mel Pritchard besloot verder te gaan met Les Holroyd, terwijl Lees na 20 jaar werd herenigd met Woolly Wolstenholme. Pritchard overleed in 2004. Wolstenholme maakte ook solo-albums, todat hij op 13 december 2010 een eind aan zijn leven maakte.

In 2002 werden geremasterde versies van de Harvest Records-albums uitgegeven; hierbij bleek dat de opnames van deze albums zeer professioneel was geweest. Rond dezelfde tijd werd een dubbel-cd uitgegeven met BBC-opnames uit 1972.