Babiroesa's

Het meest opvallende kenmerk van de babiroesa's zijn de bovenste hoektanden, die door de huid van de snuit omhoog groeien en naar achteren, richting het gezicht, krommen. Dit komt enkel voor bij mannetjes, en de functie ervan is onbekend. De tanden zijn te broos om bij gevechten te worden gebruikt en breken gemakkelijk af. Bij mannetjes steken ook de hoektanden in de onderkaak uit de bek.

Babiroesa's leven in regenwouden, nabij rivieren en meren. Ze kunnen goed zwemmen. Het zijn omnivoren, maar bladeren en vruchten vormen het grootste gedeelte van het dieet. Het zijn waarschijnlijk sociale dagdieren. Soms vormen ze gemengde groepen met Celebeswrattenzwijnen (Sus celebensis).

Anders dan andere varkens krijgt de babiroesa in de regel slechts één big per worp, zelden twee of drie. Deze biggen hebben ook geen gestreepte vacht.

Jonge babiroesa's kunnen ten prooi vallen aan pythons en civetkatten, maar over het algemeen hebben de dieren geen natuurlijke vijanden. Dit verklaart misschien de kleine worpen.

Deze soort komt enkel voor op Celebes en de naburige eilanden(groepen) Togian, Sula en Buru.

Er zijn vijf soorten, waarvan één fossiele soort uit het Pleistoceen:

• Gouden babiroesa (Babyrousa babyrussa), Sula en Buru;
• Zuidoostelijke babiroesa (Babyrousa bolabatuensis), Zuid-Celebes, mogelijk uitgestorven;
• Noordelijke babiroesa of gewone babiroesa (Babyrousa celebensis), Noord-Celebes;
• Togianbabiroesa (Babyrousa togeanensis), Togian;
• Babyrousa beruensis †

Deze soorten worden vaak beschouwd als ondersoorten van één soort, de babiroesa (Babyrousa babyrussa), maar zie Meijaard & Groves (externe link hieronder).

• Erik Meijaard & Colin Groves: Upgrading three subspecies of babirusa (Babyrousa sp.) to full species level.