Arie J. Keijzer

Hij was zoon van schoenmaker Simon Keijzer en Jannetje Annigje Nooteboom. Hijzelf was getrouwd met Christina/Tiny Hovius, waaraan hij een van zijn orgelsymfonieën opdroeg en die optrad als registrante van zijn concerten. Zij is dochter van Frederik Hovius en Neeltje van der Kolk.

In de jaren dertig kreeg de kerk in Nieuwe-Tonge een nieuw orgel. Omdat er niemand was die het instrument echt kon bespelen, nam de vader van Arie Keijzer dat voor zijn rekening. Hij kreeg zijn muziekopleiding van George Stam, Adriaan Engels (contrapunt en interpretatie) en Piet van den Kerkhoff (orgel). Daarna volgde een studie orgel aan het Rotterdams Conservatorium. Hij verkreeg in 1964 een Prix d’excellence. Hij won al in 1963 het Nationaal Orgel Improvistaieconcours in Bolsward en in 1964 het International Orgel Improvisatieconcours in Haarlem. Hij was achtereenvolgens organist te Ooltgensplaat, Middelharnis en in De Doelen te Rotterdam, die laatste functie hield hij 21 jaar aan. Vanaf 1976 was hij de organist van de Grote Kerk te Dordrecht, een functie die hij tot 1997 zou bekleden. Daarnaast gaf vanaf 1965 al les aan het Rotterdams Conservatorium. In 1997 ging hij met pensioen, maar is af en toe weer in het nieuws als hij een van zijn lustrumjubilea viert.

Naast improvisaties schreef Keijzer ook enkele werken, waaronder te noemen zijn eerste Orgelsymfonie (er zouden er vijf volgen), een Orgelconcert (voor positief en strijkinstrumenten) en Vijf Inventionen. Hij zou meer dan honderd werken hebben geschreven voor allerlei denkbare ensembles. Hij liet zich inspireren door componist Louis Vierne. Jolanda Zwoferink nam alle zes orgelsymfonieën op voor Prestare cd.[1]

Hij is ook actief als schrijver van religieuze boeken als De twee getuigen van Gods heilsymfonie.