Apollonius van Perga

Zijn innovatieve methodiek en terminologie, in het bijzonder op het gebied van kegelsneden, hebben vele latere geleerden, waaronder Ptolemaeus, Johannes Kepler, Isaac Newton en René Descartes, beïnvloed. De namen die Apollonius gaf aan respectievelijk de ellips, parabool en hyperbool worden nog steeds gebruikt. Hij deed onderzoek naar de banen van de hemellichamen. Er wordt hem toegeschreven, dat hij heeft aangetoond dat de schijnbare beweging van de planeten en de variërende snelheid van de maan zowel met epicykels als met behulp van excentrische banen kunnen worden beschreven. Ptolemaeus schreef hierover in zijn Almagest.[1] Apollonius werd naar men zegt om zijn onderzoek naar de maan Epsilon ε genoemd.[2] De krater Apollonius op de maan is naar hem genoemd.

De ordinaat van een punt in een plat vlak met een cartesisch coördinatenstelsel is de ${\displaystyle y}$-coördinaat van dat punt. Apollonius gebruikte in zijn belangrijkste werk Κωνικά, Konika, Kegelsneden, het begrip orde, τεταγμένος, tetagmenos, in het Latijn ordinatim, en hielp daarmee aan het begin van de analytische meetkunde.

Zijn werk over kegels, de Konika, 225 v.Chr., is een verzameling van acht geschriften en is een van de grootste werken van de antieke meetkunde. De eerste vier boeken zijn in het Grieks bewaard gebleven, met de commentaren van Eutocius. Van het vijfde, zesde en zevende boek bestaat nog een vertaling naar het Arabisch van Thabit ibn Qurra, en herzien door Nâsir-ad-Dinet. Het achtste boek is verloren gegaan. Edmond Halley publiceerde in 1710 het hele werk, met een reconstructie van het achtste deel, in het Grieks met een Latijnse vertaling.

Illustratie bij de stelling van Appolonius

Er zijn in de meetkunde verschillende begrippen en stellingen naar Aponius genoemd:

• stelling van Apollonius
• cirkel van Apollonius
• Apolloniaans net
• raakprobleem van Apollonius