Anna Chromy
Anna Chromy (Český Krumlov - 18 juli 1940[1]) is een schilder en beeldhouwer. Ze werd geboren in Bohemen (Tsjechische Republiek), opgevoed in Oostenrijk, woont in Frankrijk en werkt in Italië.
Anna Chromy
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Anna Chromy | |||
| Geboren | 18 juli 1940, Český Krumlov, Bohemen | |||
| Geboorteland | Tsjechië | |||
| Beroep(en) | beeldhouwer, schilder | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Stijl(en) | Salvador Dalí, surrealisme, Weense School van het Fantastisch Realisme, William Turner | |||
| Website | ||||
| ||||
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, verhuisde de familie van Anna Chromy van de Bohemen naar Wenen, Oostenrijk. Haar familie had niet genoeg geld om haar naar de kunstacademie te laten gaan, dus dit was pas mogelijk nadat ze trouwde en verhuisde naar Parijs. Ze kreeg haar opleiding aan de École des Beaux-Arts. Het was hier dat ze zich begon te interesseren in Salvador Dalí en andere surrealisten, en dat ze de zachte kleuren van William Turner begon te gebruiken in haar schilderijen.
Een levensbedreigend ongeval in 1992 betekende dat Anna Chromy acht jaar lang niet in staat was te schilderen. Ze richtte haar aandacht op de beeldhouwkunst, waarbij ze brons en marmer gebruikte als haar medium.
Studio
Anna Chromy heeft studio's in Pietrasanta, Toscane, waar ze ook haar bronsgieterijen heeft, Fonderia Artistica Mariani en Massimo Del Chiaro. Voor haar marmeren sculpturen werkt ze in de studio van Massimo Galleni in Pietrasanta. In Carrara beeldhouwt ze in Studio Michelangelo van Franko Barattini.
Conscience kunst
De 4,5 meter hoge Cloak of Conscience.
Cloak of Conscience weegt 70 ton.
Bezoekers kunnen binnen lopen.
De Cloak of Conscience van dichtbij.
Het bekendste stuk van Chromy is de lege jas, bekend als Cloak of Conscience, Piétà of Commendatore, gelegen in de Kathedraal in Salzburg, Oostenrijk, het Statentheater in Praag, het Nationaal Archeologisch Museum in Athene en elders. Momenteel transformeert Chromy The Cloak in een kapel van meer dan vier meter hoog, uit een blok wit marmer met een gewicht van 200 ton gesneden in de Cave Michelangelo in Carrara.
Andere belangrijke werken zijn onder meer de Olympic Spirit, zie zal worden geplaatst voor de nieuwe bibliotheek in Shanghai en Europe, een eigentijdse herinterpretatie van de oude mythe, die zal worden geplaatst bij de Europese instellingen.[2] In 2009 werd haar "Olivier d'Or" gepresenteerd door Albert II van Monaco aan de winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede, Elie Wiesel. In 2008 presenteerde ze een model van The Cloak of Conscience aan Paus Benedictus XVI in de Sint-Pietersbasiliek in Rome ter gelegenheid van de oprichting van het Conscience Instituut.[3]
Chromy put inspiratie uit muziek, in het bijzonder opera, klassieke dans en de oude mythen. Haar schilderijen bevatten verwijzingen naar de Weense School van het Fantastisch Realisme en andere Centraal-Europese kunstenaars. Haar kleuren, soms ook gebruikt op de beelden, hebben een subtiele Turner-achtige touch.
Tentoonstellingen
- Don Giovanni and the Sound of Bronze (2000), Praag, Tsjechië
- Il Canto di Orfeo (2004), Pietrasanta, Italië
- Europe (2005), Place Vendôme, Parijs
- Mythos Revisited (2007), Nationaal Archeologisch Museum, Athene
- Dream of the East (2009), Beijing, China
Schilderijen
'To be or not to be', 1982
'Eternal Love', 1979
'Ball in Venice', 1979
'Clown', 1979
Publieke sculpturen
Ulysses (2000)
Olympic Spirit (2004)
Externe links
- annachromy.com
- conscienceinstitute.org, Instituut opgezet rond Anna Chromy's Cloak of Conscience
Bronnen, noten en/of referenties
|