Angkarn Kalayanapong

Angkarn is geboren op 13 februari 1926, oftewel het jaar 2469 in de Thaise jaartelling, in de zuidoostelijke provincie Nakhon Si Thammarat, de exacte geboorteplaats is onbekend. Reeds op jonge leeftijd schreef Angkarn zijn eerste gedichten. Hoewel hij pas serieus begon te schrijven toen hij studeerde aan de Silpakorn Universiteit in Bangkok, aan de faculteit voor schilderkunst, beeldhouwkunst en grafische kunst, alwaar hij in het campusblad zijn werk publiceerde. Angkarn behoorde tot de beste studenten, hij studeerde onder de Italiaans-Thaise professor Silpa Bhirasri (Thais: ศิลป์ พีระศรี) die wordt beschouwd als de vader van de moderne Thaise kunst.[1]

Angkarn begon eind jaren 50 professioneel met schrijven. Aanvankelijk werd hij bekritiseerd vanwege het breken met de traditionele regels van de dichtkunst en zijn vulgaire taalgebruik. Maar het was zijn literaire werk waarmee hij nationale bekendheid verwierf bij zowel het gewone publiek als academici. In 1986 won hij de S.E.A. Write Award (Zuidoost-Aziatische Schrijfprijs) voor literatuur, voor zijn gedicht Pṇiṭhān kawī (Thais: ปณิธานกวี; dichterseed) waarin hij de kracht van het woord beschrijft. In 1989 werd hij benoemd tot nationaal kunstenaar.[1]

Op 25 augustus 2012 kwam Angkarn te overlijden om 12:30 in het Samitivej ziekenhuis in Bangkok aan de gevolgen van langdurige hartziekte, diabetes en dementie; hij laat zijn vrouw Unruean, één zoon en twee dochters achter. Angarn Kalayanapong is 86 jaar oud geworden.[1]