André Frossard

André Frossard werd geboren in het departement Doubs als zoon van Ludovic-Oscar Frossard, een van de stichters van de Parti communiste français en minister in de Franse Volksfront-kabinetten. Zijn grootmoeder langs vaders zijde was van joodse afkomst, zijn grootmoeder langs moeders zijde was protestants.

De jonge Frossard werd volledig atheïstisch opgevoed. Na zijn middelbare studies ging hij naar de École nationale supérieure des arts décoratifs in Parijs. Op 20-jarige leeftijd bekeerde Frossard zich tot het katholicisme en liet hij zich dopen. Na zijn studies ging hij in de journalistiek als tekenaar en kroniekschrijver.

In 1936 ging Frossard bij de marine. Bij de mobilisatie voor de Tweede Wereldoorlog ging hij in het verzet. Op 10 december 1943 werd Frossard gearresteerd door de Gestapo en werd hij opgesloten in de jodenbarak van het Fort Montluc in Lyon. Frossard was een van de zeven overlevenden van de 79 gevangenen in de barak. De andere 72 werden vermoord in Bron op 17 augustus 1944.

Frossard werd door generaal de Gaulle bevorderd tot officier en werd gedecoreerd met het lint van het Legioen van Eer.

Na de oorlog werkte Frossard een tijdje voor de krant L'Aurore en het weekblad Temps présents om daarna over te stappen naar Le Figaro waarvoor hij ontelbare journalistieke artikels en kronieken schreef. Bij zijn pensionering in 1990 had hij zowat 15.000 artikels geschreven. Tot aan zijn dood in 1995 bleef hij de kroniek Cavalier seul schrijven voor Le Figaro.

De essays van Frossard waren meestal religieus geïnspireerd. Zijn bekering beschreef hij uitvoerig in Dieu existe, je l'ai rencontré uit 1969. In 1990 kreeg hij uit handen van paus Johannes Paulus II het grootkruis in de Orde van Pius IX.

Op 18 juni 1987 werd Frossard verkozen tot lid van de Académie française.