André Bogaert

Zijn werken werden geëxposeerd in 32 tentoonstellingen te Antwerpen, Gent, Brussel, Leuven, Sint-Niklaas, Ronse, Lokeren (Parkhotel en galerie De Vuyst), Luik, Rotterdam, Milaan en Londen, zowel tijdens zijn leven als na zijn dood. In diverse musea zijn werken van hem te vinden, onder andere in het SMAK en in het Museum voor Moderne Kunst te Brussel. Hij volgde een opleiding aan de Academie van Dendermonde, aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen en aan de Hogere Kunstscholen van Düsseldorf en München. Aan de Academie van Dendermonde behaalde hij de gouden medaille voor Stilleven.

Om te schetsen en studies te maken, ging hij onder andere in de leer bij Emile Claus, Prosper De Troyer en Albert Saverys. Hij was assistent bij Floris Jespers en de Amerikaan Steinbech.

In 1953 behaalde hij de Prijs Laurent Meeus en in 1956 de prijs Burgemeester Camille Huysmans. André Bogaert verkreeg in 1958 de beurs van de Unesco bij atelier Kokoscka voor München en Salzburg. Verder werd hij vermeld bij de Talensprijs, de Olivettiprijs en de Prijs van de Jonge Belgische Schilderkunst. In 1965 behaalde hij de tweede Olivettiprijs.

• Dré Bogaert, door Henri van Daele, Lannoo, ISBN 90-209-1111-2, Openbare bibliotheek Gent en Antwerpen
• Kunstbeeld in Vlaanderen vandaag, Lannoo en BRD, ISBN 90 209 1086 8, D/1982/45/68, Openbare bibliotheek Hasselt, Gent en Brugge
• De abstracte schilderkunst in Vlaanderen, Michel Seuphor, uitgaven Arcade en Mercatorfonds, D/1974/703/3, Openbare bibliotheek Antwerpen
• Schilder- en beeldhouwkunst in Vlaanderen na 1945, H. Dierickx, Concordia - Roeselare, P.V.B.A. Edicon - Roeselare
• André Bogaert 1920-1986, door Felix Meurisse, uitgever T. Moreels D/2013/1967/01

In Zele-Durmen werd de "Durmeboorden Wandelroute" geopend, waarlangs een 25-tal reproducties van werken van Dré Bogaert werden geplaatst. Meer informatie hierover is te vinden op de website van Toerisme Oost-Vlaanderen.[1]

• Kunst NU
• ARTO^{[dode link]}