Alexander Batta

Alexander Batta werd geboren in de Wolfstraat in Maastricht, als zoon van de cellist, zangleraar en koordirigent Pierre Jacques Batta (Petrus Jacobus Batta, ook wel Pieter genoemd) en Isabella Laguesse. Alexander had twee broers, die ook de muziek in gingen:

• Joannes Laurent (1817-1880), bekend als Jean Laurent Batta werd pianist, muziekonderwijzer in Nancy
• Josephus (1819-1892), bekend als Joseph Batta, werd violist in Parijs bij de Opera-Comique

In 1821 verhuisde het gezin naar Brussel. Zijn vrouw Clémentine Batta heeft ook enkele werken geschreven.

Het bijwonen van een concert van de Franse cellist Nicolas-Joseph Platel maakte een dusdanige indruk op Alexander, dat hij daarna nog maar één ding wilde: cellist worden. Evenals zijn broers, kreeg Alexander Batta zijn eerste muzieklessen van zijn vader. Aan het conservatorium van Brussel werd de jonge Alexander leerling van diezelfde Platel, deels gelijktijdig met zijn vriend Adrien François Servais. In 1834, nauwelijks achttien jaar oud, studeerde hij samen met François Demunck af met het behalen van een eerste prijs. Een jaar later vestigde hij zich in Parijs. Uit deze tijd dateert een brief van Frans Liszt aan Alexander Batta, waarin de eerste hem in contact brengt met de gravin de Merlin, een bekende kunstmecenas in die tijd.[1]

In Parijs ontmoette Batta componisten als Hector Berlioz, Giacomo Meyerbeer, Gioacchino Rossini, Charles Gounod, Gaetano Donizetti en de eerdergenoemde Frans Liszt. Een aantal schrijvers en schilders behoorden eveneens tot zijn kennissenkring. Een journalist die Batta kort voor zijn dood bezocht, beschreef zijn woning in Versailles als een museum, vol werken die hij van bevriende kunstenaars had gekregen. Alexander Batta was een graag geziene gast in de Parijse salons, zoals die van Madame de Girardin en Antoine Pierre Berryer.[2] Vooral zijn optredens met Frans Liszt maakten grote indruk. Zowel Berlioz als Balzac loofden de kwaliteit van Batta's celloklank.[3]

Vanuit Parijs maakte hij concertreizen door heel Europa. Hij oogde daarbij grote successen en ontving diverse hoge onderscheidingen. Koning Willem III schonk hem een gouden medaille voor de kunsten en benoemde hem tot 'koninklijk violoncellist' en tot commandeur in de Orde van de Eikenkroon. Naast cellospeler was Batta ook componist, waarmee hij in zijn tijd veel succes had.

In 1902 overleed Batta na een langdurig ziekbed, 86 jaar oud, in zijn woning in de rue Sainte-Victoire in Versailles.