Aleksandr Skorobogatov

Skorobogatov werd geboren in het westen van Wit-Rusland als zoon van een theaterregisseur en een universitair docente. Na de middelbare school volgde hij twee jaar een acteursopleiding aan het theaterinstituut van Minsk en het Sint-Sergius theologisch orthodox instituut in Parijs. Als negentienjarige krijgt hij zijn teksten niet gepubliceerd en gaat werken in de circuswereld en als nachtwaker. In 1985 slaagde hij voor het toelatingsexamen aan het Maksim Gorki Literair Instituut in Moskou, waar hij proza ging studeren en proefde van een ongekende vrijheid. Na zijn afstuderen wer hij journalist. Zijn huwelijk met een Belgische bracht hem naar Antwerpen waar hij woont sinds 1992. Zijn echtgenote Rosemie Vermeulen staat in voor de vertaling uit het Russisch naar het Nederlands.[1]

Vanaf de publicatie van zijn eerste verhaal in 1989 verwierf hij faam en populariteit in Rusland, maar zijn onconventionele manier van schrijven botste ook op weerstand. In 1991 werd Sergeant Bertrand in de Sovjet-Unie in hoge oplagen gepubliceerd, zij het aanvankelijk wel in een gecensureerde versie. Deze raadselachtige, mystieke novelle over een man die beneveld door de maniakale Sergeant Bertrand begint te moorden verscheen in 1992 in een Nederlandse vertaling bij de Belgische uitgeverij Dedalus. De publicatie opent met Ze zeggen dat hij vrouwen vermoordde, dat hij ze met zijn korte mes met het kromme ivoren handvat opentornde en zijn voeten erin stak. Hij wroette met zijn tenen erin, maar hij hield er helemaal niet van dat vrouwen schreeuwden. Ze zeggen dat dat soms gebeurde als hij ze niet onmiddellijk vermoordde. Dan werd hij boos en ondervond hij niet de minste bevrediging. Dat gebeurde echter maar zelden, heel zelden. Hij kon immers mensen vermoorden, daar was hij goed in.

Andere in het Nederlands vertaalde werken zijn Audiëntie bij de vorst (1994), Aarde zonder water (2002), Cocaïne (2003) en Portret van een onbekend meisje (2008).[2] Deze laatste roman kwam tot stand na de ontvoering en dood van zijn zoon.[1]

• 2018: Cutting Edge Award voor Cocaïne als beste boek internationaal