Aldus Manutius
Aldus Manutius (de Oude) (de Latijnse vorm van Aldo Manuzio, geboren als Teobaldo Mannucci) (Sermoneta, 1449 - Venetië, 5 februari 1515) was een Venetiaans humanistisch grammaticus en drukker.
Manutius is voornamelijk bekend voor zijn werk ter ontwikkeling van een gestandaardiseerd interpunctiestelsel. De ontwikkeling van de puntkomma en de verdere ontwikkeling van de komma worden aan hem toegeschreven, evenals de uitvinding van het cursief schrift. Mede door deze ontwikkelingen, verschoof de functie van interpunctie. Waar het eerst een middel was geweest om de lezer te helpen een tekst luidop te lezen, werd het steeds meer een hulpmiddel bij het stil lezen en bevorderde het tegelijkertijd het begrip.
In 1495 stichtte Aldus Manutius in Venetië een drukkerij, waarbij hij zich liet omringen door een menigte Griekse geleerden en letterzetters. Het was zijn grootste ambitie om het geschreven erfgoed van het oude Griekenland te redden van de ondergang door het in gedrukte vorm uit te brengen. Daarom publiceerde hij vooral klassieke werken van Griekse en Romeinse auteurs, al rolde er af en toe ook werk van tijdgenoten van de persen. De kwaliteit van zijn drukwerk lag al zeer hoog in een periode toen de boekdrukkunst nog in zijn kinderschoenen stond. Vaak bracht hij zijn boeken uit in het kleinere octavoformaat zodat zijn kopers ze gemakkelijk mee op reis konden nemen. In 1499 drukte Manutius het bizarre boek Hypnerotomachia Poliphili. Tijdens zijn Italiëreis van 1506 tot 1509 verbleef Erasmus gedurende enige tijd bij Manutius in de dogestad. Enkele van zijn werken werden daar ook gedrukt.
Het werk van Aldus Manutius werd na zijn dood voortgezet door zijn zoon Paolo en later door zijn kleinzoon Aldus Manutius de Jonge.
Aldo Manuzio speelt een hoofdrol in de roman van Javier Azpeitia, El impresor de Venecia, 2016 (Nederlandse vertaling: De drukker van Venetië, Wereldbibliotheek, 2019).
 |
Zie de categorie Aldus Manutius van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |