Afgietselwerkplaats

Tot in de 19e eeuw ging men niet op verre reis op klassieke kunstwerken te bestuderen, maar maakte men klassieke kunstwerken door er afgietsels van te maken. Om dat mogelijk te maken werden er op tal van plekken in de wereld verzamelingen van afgietsels aangelegd, waaronder in België.

Sinds de jaren 1840 werden er door het Koninklijk Museum voor de Schilder- en Beeldhouwkunst een collectie van afgietsels tentoongesteld. In de jaren 1845 en later breidde de collectie sterk uit en verkreeg het afgietsels van verschillende bronnen, waaronder van het Parthenon op de Akropolis van Athene, Italiaanse beeldhouwwerken en kunstwerken van Franse nationale musea in Parijs.

In 1863 richtte men een plaasterwerkplaats in in de kelder van het museum om zo afgietsels te maken voor kunstacademies en tekenscholen.

In 1871 begon er een samenwerking met diverse buitenlandse musea waarbij er reproducties van belangrijke werken uit elkaars collecties uitgewisseld werden.

In 1893 werd de afgietselwerkplaats verhuisd naar het Jubelparkpaleis.

Vanaf de jaren 1920 veranderde de opvattingen over reproducties, hetgeen onder andere resulteerde in het opheffen van de museumafdeling waar afgietsels werden tentoongesteld, terwijl de werkplaats zelf bleef bestaan.

Vanaf de jaren 1930 dreigde er verschillende keren een sluiting van de afgietselwerkplaats wegens financiële problemen, maar is toch blijven voortbestaan.

De werkplaats maakt afgietsels van 19e-eeuwse mallen en heeft een verzameling van meer dan 4000 standbeelden, bustes en reliëfs die van over de hele wereld komen. Met deze gietvormen worden traditionele afgietsels gemaakt. De afgietsels worden soms nog gemaakt voor andere musea, maar de productie is anno 2019 het meest gericht op de verkoop aan particulieren.

• De afgietselwerkplaats

Zie de categorie Moulding workshop of Cinquantenaire Museum van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.