Adolf Proost

Adolf Proost (Heist-op-den-Berg, 12 februari 1853 – 1921) was een Belgische luitenant-generaal.[1] Hij speelde een rol in de Slag der Zilveren Helmen, een treffen tussen Duitse en Belgische legereenheden te paard aan het begin van de Eerste Wereldoorlog, op 12 augustus 1914 bij Halen.

De confrontatie wordt wel de laatste grote cavaleriecharge met de blanke sabel in West-Europa genoemd.[2] De Duitsers beschikten, behalve over ruiters ook over twaalf Maxim-machinegeweren, terwijl het Belgische leger het met twee Hotchkiss-mitrailleurs moest doen. Proost was commandant van de 2e Cav. Bde.[3] en besloot in tegenstelling tot de opdracht van generaal De Witte zijn lansiers niet op het aangewezen onoverzichtelijke terrein tussen het bos bij Loksbergen en Halen op te stellen.[4] Hij koos vanwege het betere zicht op de naderende Duitsers[3] voor een andere, meer strategische[5] locatie, namelijk bij boerderij de IJzerwinning die tijdens de slag het centrale punt van de verdediging werd.[2] De slag was een tijdelijk succes voor het Belgische leger, hoewel er 160 Belgen tegenover 140 Duitsers sneuvelden.