Achmad Soebardjo

Achmad Soebardjo was een Indonesische onafhankelijkheidsactivist en diplomaat. Hij was de eerste minister van buitenlandse zaken van Indonesië in 1945 en had dat ambt nogmaals in 1951-1952.

Achmad Soebardjo
Geboren	23 maart 1896 Karawang, Nederlands-Indië
Overleden	15 december 1978 Jakarta, Indonesië
Minister van Buitenlandse Zaken
Aangetreden	2 september 1945
Einde termijn	14 november 1945
President	Soekarno
Opvolger	Soetan Sjahrir
Minister van Buitenlandse Zaken
Aangetreden	4 augustus 1951
Einde termijn	20 december 1952
President	Soekarno
Voorganger	Mohamad Roem
Opvolger	Wilopo
Portaal    Politiek

Achmad Soebardjo was tijdens zijn studietijd in Leiden lid van de Perhimpoenan Indonesia, de anti-koloniale Indonesische studentenvereniging in Nederland. Hij was een deelnemer van congressen van de Liga tegen Imperialisme en Koloniale Onderdrukking. Tegen het einde van de Japanse bezetting van Nederlands-Indië was hij lid van het Onderzoekscomité ter voorbereiding op de Indonesische onafhankelijkheid (BPUPK) en het Voorbereidend Comité voor de Indonesische Onafhankelijkheid (PPKI).

Na de Indonesische onafhankelijkheid was Soebardjo minister van buitenlandse zaken in het eerste kabinet, het Kabinet Presidensial. In 1951-1952 was hij nogmaals minister van buitenlandse zaken in het kabinet-Soekiman. In deze periode sloot hij een overeenkomst met de Amerikaanse ambassadeur Horace Merle Cochran in het kader van de Amerikaanse Mutual Security Act (een opvolger van het Marshallplan). Deze samenwerking met de VS ging in tegen het onafhankelijke buitenlandse beleid, los van de twee machtsblokken van de Koude Oorlog, dat men voorstond. Dit leidde tot de val van het kabinet-Soekiman.[1]

Na zijn dood werd Soebardjo aangewezen als een nationale held van Indonesië.[2]