Aaron Peirsol

Tijdens de Amerikaanse trials voor de Olympische Zomerspelen 2008 slaagde Peirsol er net als vier jaar eerder in zich zowel op de 100 als op de 200 meter rugslag te plaatsen voor Peking, hij hield in beide races Ryan Lochte achter zich. Op de 100 meter stelde hij zijn eigen wereldrecord scherper, op de 200 meter evenaarde hij het wereldrecord van Lochte.

Op de Spelen in Peking zette Peirsol voor zijn doen matige tijden neer in de series en de halve finale van de 100 meter rugslag, maar in de finale toonde hij nog maar eens aan dat hij de koning van de rugslag is: hij won en verbeterde voor de vijfde keer het wereldrecord. Op de 200 meter moest hij net als bij de WK in 2007 Lochte laten voorgaan. Met de wisselslagestafette behaalde hij opnieuw goud.

Op 1 juli 2009 raakte Peirsol zijn wereldrecord op de 100 meter rugslag voor het eerst sinds 2004 kwijt. De Spanjaard Aschwin Wildeboer Faber zette 52,38 neer en verbeterde zo het record dat Peirsol in Peking had gezwommen. Op 8 juli, tijdens de Amerikaanse national kampioenschappen en trials voor de WK, pakte Peirsol het record op overtuigende wijze terug. Met zijn 51,94 zwom hij als eerste man ooit onder de 52 seconden op de 100 meter rugslag.

Drie dagen later pakte Peirsol ook zijn wereldrecord op de 200 meter rugslag terug van z'n landgenoot Ryan Lochte. De 1.53,08 was 0,88 seconde sneller dan de tijd die Lochte in de olympische finale had gezwommen.

Op de wereldkampioenschappen 2009 ging het aanvankelijk behoorlijk fout voor Peirsol. Als regerend Olympisch en wereldkampioen en wereldrecordhouder ging hij als grote favoriet van start op de 100 meter rugslag. Peirsol, die sinds 2002 geen belangrijke wedstrijd meer had verloren over die afstand, bleef echter steken in de halve finales. Hij zette pas de negende tijd neer en gaf na afloop toe zich miskeken te hebben op zijn plaatsing in de wedstrijd. De revanche kwam er enkele dagen later op de 200 meter rugslag. Hij zwom in de finale een overtuigende race en verbeterde z'n eigen wereldrecord van 1.53,08 tot 1.51,92.

Het hoogtepunt van het seizoen waren de Pan Pacific kampioenschappen. Peirsol won voor de derde keer op rij de finale van de 100 meter rugslag. Die prestatie had hij deels te danken aan zijn landgenoot Ryan Lochte: die had zich in de ochtend immers als snelste geplaatst voor de finale, terwijl Peirsol als derde Amerikaan, nog na David Plummer, de finale niet had gehaald. Door een overvol programma trok Lochte zich echter terug uit de finale van de 100 meter rugslag en zo kwam Peirsol toch in de finale, waar hij iedereen het nakijken gaf.

Op 1 februari 2011 kondigde Eddie Reese, zijn coach in Texas, aan dat Peirsol een punt had gezet achter zijn zwemcarrière.[1] Een dag later bevestigde Peirsol in een interview met de Daily Pilot dat hij zijn zwembroek aan de wilgen had gehangen.[2]