Aan de Amsterdamse grachten

Goemans zou in 1949 inspiratie voor de melodie hebben gekregen toen hij in Amsterdam op de brug liep waar de Prinsengracht en de Leidsegracht elkaar kruisen. Niet veel later schreef pianist Dick Schallies (destijds lid van het Metropole Orkest) er een mooi arrangement voor. De melodie van het refrein lijkt geïnspireerd op de vierde variatie van het tweede deel andante ma moderato uit het eerste strijksextet van Johannes Brahms. Het intro lijkt sterk op Vision Of Salomé (1909) van Archibald Joyce. Volgens Gerard van Lennep zou Goemans de melodie van Enrico Neckheim hebben gekocht, in ruil voor een donkerblauwe 2CV.[1] Schallies, die Goemans zou hebben geholpen bij het noteren van de muziek, bestreed dit.[2]

De eerste die het lied in het openbaar zong was Johnny Kraaijkamp in het Café de Paris in Amsterdam. In 1960 was zanger/acteur Hans Boskamp de eerste die het nummer op plaat uitbracht, in een duet met zijn vrouw Nan. De titel werd toen nog vermeld als Aan de Amsterdamsche grachten.[3]
Daarna verschenen tientallen uitvoeringen, waarvan die van Wim Sonneveld (1962) wellicht de bekendste is. Het nummer is ook uitgevoerd door vrouwen (Tante Leen) en buitenlanders (Louis Neefs, James Last). Recente uitvoeringen zijn van Huub van der Lubbe en André Rieu. Een aantal van deze uitvoeringen is te vinden op de bonus-cd van de cd-box Vic van de Reijt's top 100 van Nederlandstalige singles. De uitvoering van Wim Sonneveld is tevens de nummer 1 van deze lijst.

Componist Goemans publiceerde de compositie onder het pseudoniem Peter Shott. Naar verluidt omdat hij de zoon was van een ambassadeur, terwijl de amusementswereld destijds een wat ordinaire reputatie had. Die zou de goede naam van de familie Goemans weleens aan kunnen tasten, vreesde men. Vader Goemans stond zijn zoon dan wel toe om liedjes te schrijven, maar dan alleen onder pseudoniem. Goemans koos voor de naam Peter Shott, naar de geboortenaam van zijn moeder.

Op de bekendste versie van het lied, van Wim Sonneveld, is niet de volledige tekst te horen zoals Goemans die oorspronkelijk had bedacht. Het volgende couplet ontbrak:

‘k Heb veel gereisd en al vroeg de wereld gezien En nimmer kreeg ik genoeg van ‘t reizen nadien Maar ergens bleef er een sterk verlangen in mij Naar Hollands Kust en de stad aan Amstel en IJ Waar oude bomen tronen hoog boven ‘t verkeer En over ‘t water gaat er een bootje net als weleer

Slechts enkele artiesten, onder wie Louis Neefs en Louis Dusée, hebben dit 'verloren' couplet wél gezongen.

Toen Goemans in 2000 was overleden werd zijn as uitgestrooid over de Prinsengracht. Auteursrechtenorganisatie Buma/Stemra, waarvan Goemans enige tijd bestuurslid was, bood de gemeente Amsterdam een plaquette aan die op de brug is aangebracht. De tekst: ‘In de jaren vijftig [sic] gaf deze plek Pieter Goemans (Peter Shott) 1925-2000 de inspiratie voor het lied Aan de Amsterdamse Grachten’. In 2007 werd de brug omgedoopt tot Pieter Goemansbrug.

Het jaarlijkse Prinsengrachtconcert wordt traditioneel afgesloten met het zingen en spelen van Aan de Amsterdamse grachten.

Toen de Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan in september stopte met werken vanwege gezondheidsproblemen werd hij op 20 september 2017 vereerd met een staande ovatie voor zijn ambtswoning aan de Herengracht, waarna Aan die Amsterdamse grachten werd gezongen.

• Studio Hilversum: Hommage aan Pieter Goemans (dl. 1), Muziekschatten van Stichting Omroep Muziek