200 Mijl van Imola
De Imola 200 of 200 Mijl van Imola was een wegrace met motorfietsen die van 1973 tot 1987 werd georganiseerd op het Autodromo Enzo e Dino Ferrari in Imola.
Voorgeschiedenis
In 1970 waren de reglementen van de Daytona 200 zodanig gewijzigd, dat ook andere 750cc-motorfietsen dan die van Harley-Davidson toegelaten werden. Dat was vooral voor de BSA-groep het sein om groots uit te pakken met hun BSA Rocket 3/Triumph Trident racers. In de jaren die volgden werden deze 750cc-races snel populair, en zo ontstonden in Europa de Formula 750 TT, de Formule 750 races tijdens de Thruxton 500 en de Anglo-American Match Races. In Amerika traden veel Europeanen aan in de "Big Ontario race". Het enthousiasme sloeg al snel over naar de Japanse merken, die eerst met 500cc-machines (de Suzuki T 500 en de Kawasaki H 1 R) en later met 750cc-machines (de Suzuki TR 750 en de Kawasaki H 2 R) gingen deelnemen. Bovendien gooide Yamaha hoge ogen door met de 350cc-Yamaha TR 3 productieracers, die voor iedereen gewoon te koop waren, wedstrijden in deze zware klasse te winnen. Organisatoren van nationale wedstrijden wilden dan ook graag de 750cc-klasse toevoegen, maar de nationale bonden gingen hier vaak niet in mee. Ook de Fédération Internationale de Motocyclisme wilde nog niets weten van een 750 cc-wereldkampioenschap. Toen ook de Italianen zwaardere motorfietsen gingen produceren, kwamen er ook 750cc-racers van MV Agusta en Ducati. Toen werd het ook mogelijk races volgens de "Daytona-formule" in Italië te organiseren.
200 Mijl van Imola
De 200 Mijl van Imola werd in 1972 voor het eerst georganiseerd op initiatief van Franco Costa. Costa had de Italianen in 1948 kennis laten maken met de motorcross en was ook al initiatiefnemer geweest van de Conchiglia d'Oro (Gouden Schelp) Shell en van de bouw van het Autodromo Enzo e Dino Ferrari. Nog lang niet alle belangrijke teams uit Daytona kwamen ook op 23 april 1972 in Imola aan de start, maar het team van John Player Norton met Phil Read en Peter Williams wel. De komst van een groot team van Ducati en het verschijnen van Giacomo Agostini met de nieuwe 750cc-MV Agusta zorgde voor een grote toeloop van ca. 75.000 toeschouwers. De Amerikanen kwamen nog niet naar Europa, maar dat gebeurde vanaf 1973 wel. Toen ging de Imola 200 ook deel uitmaken van de 750 cc Prijs van de FIM. Omdat ze in het voorseizoen plaatsvond hadden de coureurs meestal ook tijd om deel te nemen.
Resultaten 200 Mijl van Imola
Datum | Eerste | Tweede | Derde | Ronden | Tijd | Gem. snelheid | Toeschouwers |
---|---|---|---|---|---|---|---|
23 april 1972 | 64 | 2 h 02 min 26 sec | 157,35 km/h | 75.000 | |||
15 april 1973 | 64 | 1 h 58 min 18 sec | 162,84 km/h | 90.000 | |||
7 april 1974 | 62 | 2 h 06 min 38 sec | 149,81 km/h | 120.000 | |||
6 april 1975 | 64 | 2 h 10 min 28 sec | 148,33 km/h | 93.000 | |||
4 april 1976 | 64 | 2 h 05 min 31 sec | 154,17 km/h | 140.000 | |||
3 april 1977 | 64 | 2 h 03 min 59 sec | 156,08 km/h | 68.000 | |||
2 april 1978 | 64 | 2 h 07 min 53 sec | 151,13 km/h | 78.000 | |||
13 april 1980 | 44 | 1 h 25 min 33 sec | 155,53 km/ h | 40.000 | |||
5 april 1981 | 64 | 2 h 09 min 33 sec | 149,37 km/h | 50.000 | |||
4 april 1982 | 64 | 2 h 07 min 25 sec | 151,89 km/h | 60.000 | |||
10 april 1983 | 64 | 2 h 05 min 55 sec | 153,63 km/h | 100.000 | |||
1 april 1984 | 64 | 2 h 07 min 56 sec | 151,34 km/h | 38.000 | |||
14 april 1985 | 64 | 2 h 04 min 57 sec | 154,88 km/h | 54.000 | |||
6 april 1986 | 64 | ||||||
20 april 1987 | 64 |
Bronnen, noten en/of referenties
|