Thruxton 500

De Thruxton 500 was een 500-mijlsrace voor motorfietsen die werd gehouden op het Thruxton Circuit bij Andover in Hampshire (Verenigd Koninkrijk).

De eerste race werd georganiseerd door Neville Goss MBE, die namens de Southampton and District Motor Cycle Club verantwoordelijk was voor het circuit. De Thruxton 500 moest een endurance-race voor normale standaard motorfietsen zijn. Vanwege de afstand van 500 mijl (800 km) moest met ten minste twee coureurs per motorfiets gereden worden. De race werd vanwege zijn lengte aanvankelijk ook wel de "9-uursrace" genoemd. Vanaf het begin was de Thruxton 500 belangrijk voor de Britse fabrikanten, want een podiumplaats in deze uithoudingsrace was een goede reclame voor het merk. Vergelijkbare evenementen waren de door de British Motor Cycle Racing Club georganiseerde Hutchinson 100 op Silverstone en de "Motor Cycle" 500 op Brands Hatch.

In de jaren tien werd er nog slechts één race op Thruxton georganiseerd, een ronde van het Brits kampioenschap superbike.

Geschiedenis

Na de Tweede Wereldoorlog waren veel voormalige militaire vliegvelden overbodig geworden. Één daarvan was RAF Thruxton in Hampshire. In de jaren vijftig werd dit vliegveld als circuit in gebruik genomen, waarbij men gebruik maakte van de twee start/landingsbanen en de wegen rondom het vliegveld. Op 4 augustus 1952 werd de eerste race door de Bristol Motorcycle and Light Car Club georganiseerd. In 1953 werd een langer circuit in gebruik genomen, maar in 1958 werd het overgenomen door de British Automobile Racing Club. Het circuit was toen 3,78 km lang. In dat jaar werd ook de eerste "Thruxton 500" georganiseerd. Hoewel eigenlijk met standaard motorfietsen moest worden gereden, staken de meeste fabrikanten toch veel werk in de tuning van de machines en er werden fabrieksteams opgesteld met topcoureurs. Triumph produceerde in 1965 zelfs de speciale T 120 R Thruxton Bonneville om deel te nemen aan de Thruxton 500. De T 120 R-serie bestond uit slechts ca. 55 handgemaakte motorfietsen waarbij men de beste onderdelen bij elkaar had gezocht. Ze leverden ongeveer 53 pk, terwijl een normale Triumph T 120 Bonneville slechts 47 pk leverde.

RAF Thruxton was in 1942 geopend en in de jaren zestig begon het asfalt te slijten. Bovendien was het circuit erg hobbelig en daarom moest men van 1965 tot 1968 uitwijken naar andere circuits. Intussen werd in Andover op het vliegveldterrein een nieuwe circuit aangelegd dat gebruik maakte van de rond de banen liggende wegen. De start/landingsbanen maakten nog slechts op enkele plaatsen deel uit van het circuit. De nieuwe baan kreeg ook een chicane en drie scherpe bochten achter elkaar. Deze kregen de namen van beroemde Britse recordjagers ("Campbell"[1], "Cobb"[2] en "Segrave"[3]). De combinatie van deze bochten heet "the Complex".

Winnaars

Jaar	Coureurs	Circuit	Merk	Type	Gem. snelheid
1958	Mike Hailwood, Dan Shorey	Thruxton	Triumph	Thunderbird 650	106,2 km/h
1959	John Lewis, Bruce Daniels, Tony Godfrey	Thruxton	BMW	R 69 S	107,5 km/h
1960	Ron Langston, Don Chapman	Thruxton	AJS	31 CSR	110,2 km/h
1961	Tony Godfrey, John Holder	Thruxton	Triumph	T 120 Bonneville	108,3 km/h
1962	Phil Read, Brian Setchell	Thruxton	Norton	650 SS	123,0 km/h
1963	Phil Read, Brian Setchell	Thruxton	Norton	650 SS	110,4 km/h
1964	Brian Setchell, Derek Woodman	Thruxton	Norton	650 SS	110,4 km/h
1965	Dave Degens, Barry Lawton	Castle Combe	Triumph	T 120 R Thruxton	127,4 km/h
1966	Dave Degens, Rex Butcher	Brands Hatch	Triumph	T 120 R Thruxton	127,3 km/h
1967	Percy Tait, Rodney Gould	Brands Hatch	Triumph	T 120 R Thruxton	127,3 km/h
1968	Dave Nixon, Peter Butler	Brands Hatch	Triumph	T 100	121,5 km/h
1969	Percy Tait, Malcolm Uphill	Thruxton	Triumph	T 120 R Thruxton	135,7 km/h
1970	Peter Williams, Charley Sanby	Thruxton	Norton	Commando 750 S	120,4 km/h
1971	Percy Tait, Dave Croxford	Thruxton	Triumph	T 150 Trident	135,2 km/h
1972	Dave Croxford, Mick Grant	Thruxton	Norton	John Player Norton Commando	136,8 km/h
1973	Rex Butcher, Norman White	Thruxton	Norton	John Player Norton Commando	132,9 km/h

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Thruxton 500 op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

voetnoten

Malcolm Campbell en zijn zoon Donald waren vooral bekend van hun snelheidsrecords op land, maar Donald had ook records op het water op zijn naam. Donald Campbell was in 1967 op Coniston Water verongelukt.
John Cobb reed voor de Tweede Wereldoorlog vooral records op het circuit van Brooklands, maar na de oorlog ging hij zich ook bezighouden met records op water. Hij verongelukte in 1952 op het meer van Loch Ness.
Henry Segrave had in de jaren twintig een aantal records op land en water op zijn naam geschreven. Hij verongelukte op het water na zijn verbetering van het wereldrecord, toen hij met de Miss England II voor de tweede keer Lake Windermere op ging. Hij overleed enkele dagen later in het ziekenhuis.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Malcolm Campbell en zijn zoon Donald waren vooral bekend van hun snelheidsrecords op land, maar Donald had ook records op het water op zijn naam. Donald Campbell was in 1967 op Coniston Water verongelukt.

[2] John Cobb reed voor de Tweede Wereldoorlog vooral records op het circuit van Brooklands, maar na de oorlog ging hij zich ook bezighouden met records op water. Hij verongelukte in 1952 op het meer van Loch Ness.

[3] Henry Segrave had in de jaren twintig een aantal records op land en water op zijn naam geschreven. Hij verongelukte op het water na zijn verbetering van het wereldrecord, toen hij met de Miss England II voor de tweede keer Lake Windermere op ging. Hij overleed enkele dagen later in het ziekenhuis.