verwijten

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • ver·wij·ten
Woordherkomst en -opbouw
stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
verwijten
verweet
verweten
klasse 1 volledig

Werkwoord

verwijten

  1. ditransitief verantwoordelijk gesteld worden voor een gemaakte fout
    • Hem werd grote arrogantie verweten. 

Zelfstandig naamwoord

verwijten mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord verwijt

Gangbaarheid

  • Het woord verwijten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.