verrekken
Nederlands
Woordafbreking
- ver·rek·ken
Woordherkomst en -opbouw
- In de betekenis van ‘lichaamsdeel ontwrichten’ voor het eerst aangetroffen in 1562 [1]
- afgeleid van rekken met het voorvoegsel ver- [2]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| verrekken |
verrekte |
verrekt |
| zwak -t | volledig | |
Werkwoord
verrekken
- ergatief op een miserabele wijze aan zijn einde komen
- Ze zijn daar in sneeuw en ijs van de koude en de honger langzaam verrekt.
- absoluut het ~ iets ondanks alles niet doen, iets weigeren te doen
- Hij verrekt het om daar aan mee te werken.
Gangbaarheid
- Het woord verrekken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'verrekken' herkend door:
| 99 % | van de Nederlanders; |
| 95 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.