vermoed

• Geluid:  vermoed    (hulp, bestand)

• ver·moed

• vervoeging van vermoeden: de stam zonder -d omdat de stam al op -d eindigt en zonder ge- vanwege voorvoegsel

vermoed

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van vermoeden
   

   • Ik vermoed. 

2. gebiedende wijs van vermoeden
   

   • Vermoed! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van vermoeden
   

   • Vermoed je? 

vermoed voltooid deelwoord van vermoeden

1. vormt de voltooide tijden

1. • Ik had wel enigszins vermoed dat dit zou gebeuren. 

1. • Zelfs hij kon toen onmogelijk hebben vermoed dat hij zo snel gelijk zou krijgen. 

1. vormt de onpersoonlijke lijdende vorm

1. • Wat al vermoed werd bevestigt dit bericht. 

1. • De problemen zijn groter dan aanvankelijk werd vermoed. 

1. attributief gebruikt

1. • Van elk geval van fraude of vermoede fraude moet melding gemaakt worden. 

• Het woord vermoed staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.