stremmen
Nederlands
| naamwoord van handeling | |
|---|---|
| zelfstandig | bijvoeglijk |
| stremmen | stremmend |
| stremming | gestremd |
| stremsel | |
Woordafbreking
- strem·men
Woordherkomst en -opbouw
- In de betekenis van ‘stollen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1287 [1]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| stremmen |
stremde |
gestremd |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
stremmen
- ergatief neerslaan van opgeloste eiwitten
- Van het vocht van de lebmaag stremt de melk en ontstaat wrongel.
- ergatief tot stilstand komen van verkeer
- Door het ongeluk stremde al het verkeer.
Gangbaarheid
- Het woord stremmen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'stremmen' herkend door:
| 96 % | van de Nederlanders; |
| 87 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.