snakken

• Geluid:  snakken    (hulp, bestand)

• snak·ken

• In de betekenis van ‘heftig begeren’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1548 [1]

snakken

1. inergatief in ademnood naar lucht happen

1. • Na die lange duik kwam zij snakkend boven. 

2. inergatief heftig naar iets verlangen, veelal na ontbering ervan

1. • Na weken regen en wijdverbreide wateroverlast snakte heel Nederland naar een droge dag met zonneschijn. 

1. • Colman, die bij de première in Venetië de prijs voor beste actrice won, speelt Anne als een gebutste versie van de hartenkoningin uit Alice in Wonderland: een getraumatiseerde, kinderlijke vrouw, die overal buiten wordt gehouden en snakt naar liefde ook al weet ze dat die vals is. [2] 

• Het woord snakken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'snakken' herkend door:

• snak·ken

snakken, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van snakk

• snakket o