regnare

Latijn
stamtijd
infinitief 1e pers. enk.
ind. praes. act.		 1e pers. enk.
ind. perf. act.		 supinum
rēgnāre rēgnō rēgnāvī rēgnātum
eerste vervoeging volledig

Werkwoord

rēgnāre

  1. heersen
  2. tweede persoon enkelvoud imperativus praesens passief van rēgnāre
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.