och

• Geluid:  och    (hulp, bestand)
• IPA: / ɔx /

• och

• In de betekenis van ‘tussenwerpsel: uitroep van verdriet of medelijden’ voor het eerst aangetroffen in 1265 [1]
• van Middelnederlands och; cognaat met 'och' in Fries en Duits [2][3]

och

1. uitroep die verdriet en medelijden uitdrukt

1. • Gooiden ze stenen naar die kat? Och, dat is zielig! 

2. uitroep die weemoed of vertedering uitdrukt

1. • Och, wat een schatje is het toch! 

2. uitroep die onvrede uitdtrukt

1. • Gaan ze een discotheek opblazen, och wat een lafbekken zijn het eigenlijk. 

2. inleidende uitroep van een vergeefse wens of verzuchting

1. • Och was ik maar
     bij moeder thuisgebleven,
     och was ik maar
     met jou niet meegegaan. [4]

2. uitroep die minimale teleurstelling uitdrukt

1. • Je wil vanavond niet uit? Och, ik had eigenlijk ook niet zo'n zin. 

2. inleidende uitroep om iets goed te praten of als uitdrukking van welwillendheid

1. • Och, dat bedoelt hij vast niet zo gemeen als het klinkt. 

2. gebruikt om een volgende uitspraak te versterken

1. • Och, wat leuk dat jullie gekomen zijn! 

• ach
• [2-7] o
• [1-2] oh

• ocharm

• Het woord och staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'och' herkend door:

• ontstaan uit ach en cognaat met 'och' in Fries, Middelhoogduits en Middelnederduits [1][2]

och

1. uitroep die verdriet en medelijden uitdrukt
2. uitroep die verbazing uitdrukt

• Nederlands: och

och

1. en