kreupelen

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • kreu·pe·len
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
kreupelen
kreupelde
gekreupeld
zwak -d volledig

Werkwoord

kreupelen

  1. overgankelijk kreupel slaan, een persoon of dier dusdanig letsel toebrengen dat het zich voortbewegen blijvend bemoeilijkt of onmogelijk wordt
    • Het paard werd door de aandoening aan zijn hoeven gekreupeld. 
Vertalingen
    1. kreupel slaan, een persoon of dier dusdanig letsel toebrengen dat het zich voortbewegen blijvend bemoeilijkt of onmogelijk wordt   

Zelfstandig naamwoord

kreupelen mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord kreupele

Gangbaarheid
  • Het woord kreupelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
95 %van de Nederlanders;
92 %van de Vlamingen.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.