intrare

Latijn
stamtijd
infinitief 1e pers. enk.
ind. praes. act.		 1e pers. enk.
ind. perf. act.		 supinum
intrāre intrō intrāvī intrātum
eerste vervoeging volledig

Werkwoord

intrāre

  1. ingaan, binnengaan, betreden, indringen (met in, ad of intra + accusatief of enkel + accusatief); overgankelijk: indringen;
  2. doorstoten

Verwijzingen
  • s.v. intro, in J.B. Kan - H.P. Schröder (ed.), Latijnsch-Nederlandsch Woordenboek, Utrecht, 1864, p. 276.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.